Ολιγονομία

[Τ]ίποτε δεν [είναι] περισσότερο άξιο και ευγενέστερο από τη γνώση του δικαίου: πρώτα εκείνου που συνδέει κάθε άνθρωπο με όλους τους άλλους ανθρώπους και κάθε λαό με όλους τους άλλους λαούς· και μετά του ισχύοντος εθνικού δικαίου, μεγάλο μέρος του οποίου αποτελείται όμως από το ρωμαϊκό δίκαιο, που είναι ήδη αποδεκτό μεν από τους περισσότερους λαούς, αλλά και καθ' εαυτό το πλέον άξιο γνώσης, ανώτερο κάθε εθνικής νομοθεσίας [...] Τόσο πρόδηλη είναι η ακριβοδικία αυτού του δικαίου στους περισσότερους κλάδους του, ιδίως μάλιστα σε εκείνους που ρυθμίζουν τις συμβάσεις και τις αδικοπραξίες, ώστε επικρατεί ακόμη και σε εκείνους τους λαούς που οι Ρωμαίοι ποτέ δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν πολεμικά και τούτο χωρίς κανέναν καταναγκασμό, διότι κατισχύει μόνο λόγω του ίδιου του δίκαιου περιεχομένου του. [Hugo Grotius, Epistolae ad Gallos, CLV1 (μότο στην πραγματεία του Reinhard Zimmermann The Law of Olligations: Roman Foundations of the Cicilian Tradition - από τα βιβλιογραφικά παραθέματα του βιβλίου)]