Κουζουλοπρόδρομος

Ένα βιβλίο που κρύβει μια αληθινή ιστορία για έναν σύγχρονο διά Χριστόν σαλό, αλλά και μία έκπληξη στις τελευταίες του σελίδες. Ποιος είναι, αλήθεια, ο ιδιόρρυθμος άνδρας που περιφέρεται ατημέλητος στα στενά της Κοκκινιάς; Που απορρίπτει τους τύπους και τους τίτλους, αλλά τιμά την εγκαρδιότητα, είτε από τη γιατρίνα του Κέντρου Υγείας είτε από την κοπέλα που περιμαζέψανε από τους δρόμους κάποιοι στοργικοί συνάνθρωποι και τώρα πουλάει κουλούρια; Ο πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης φέρνει πολύ κοντά μας την αγία σαλότητα. Και αφού μοιραστεί μαζί μας τις αναμνήσεις του από την Κοκκινιά και τον Κουζουλοπρόδρομο, μας παραθέτει μορφές παλιότερες και νεώτερες δια Χριστόν σαλών.

"" Κατά τον Φλεβάρη είχε έρθει ένας τσουχτερός βοριάς.
Οιχαρτόκουτες δεν μπόραγαν να φυλάξουνε θέρμη, και έτσι ένα βράδυ ο Κουζρυλοπρόδρομος πήγε σ'ένα παρεκκλησάκι που αφήναν τις νύχτες
ανοιχτό να προσκυνάει ο κόσμος.
Άπλωσε κάτω ένα παλιοκιλήμι και έκατσε να κοιμηθεί, όπως κοιμάται ξέγνοιαστο το αρνί στο παχνί του.
- Σ ευχαριστώ, Παναγίτσα μου, που έχεις και για μένα ένα τόσο ζεστό σπιτάκι, να κονεύω μέσα στην παγωνιά ετούτη!
Έκαμε έναν μεγάλο σταυρό, πλάγιασε στο πάτωμα και αμέσως τόνε πήρε ο ονειροτρόφος ύπνος. ""


Άνθρωποι απόκοτοι, περιθωριακοί, σαλοί, που κάποιες φορές τους κοιτάμε με αμφιβολία, καθώς έχουν αρνηθεί τα «πρέπει» και τα «μη» του συχνά μάταιου κόσμου μας.
Μα, πως τάχα αναδύονται ανάμεσά τους και εκτοξεύονται στον ουρανό σαν φωτεινά αστέρια μορφές σαν την οσία Ισιδώρα, την αγία Σοφία της Κλεισούρας,
τον άγιο Βασίλειο Μλόσχας η την οσία Μαρία Σκόμπτσοβα; Ο πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης μας δείχνει έναν άλλον τρόπο θέασης της οδού που από τη σαλότητα των πεζοδρομίων
κατευθύνεται στα... σαλόνια του Παραδείσου.