Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης

"Η πίστη μου στον έρωτα; Μα ποιά πίστη είν' αυτή; Δεν έχω μείνει πιστή σε κανέναν έρωτα". Κι όμως θ' αγαπήσει τον Καρυωτάκη.
Από παιδί την προσανατόλιζαν μέσα στο τούνελ του αποβλακωτικού συναισθηματισμού. Αυτή όμως δε μένει εκεί να πεθάνει στα σκοτάδια του. Καλπάζει και βρίσκει την έξοδο. Την έξοδο που πραγματοποιούν οι σημερινές γενιές. Και βγαίνει επιτέλους στο γυμνό φως που της αποκαλύπτει μια έρημο. Είιναι το αύριο της ανθρωπότητας. Τί θα κάνει εκεί η Πολυδούρη, ολομόναχη; Θα πιστέψει πως το πρόσωπο ενός ποιητή τόσο κλειστού, τόσο σαρκαστικού σαν του Καρυωτάκη, είναι ο άλλος οργισμένος, ο καινούργιος Αδάμ. Και πώς οι δυο τους θα είναι, ή όχι οι πρώτοι διωγμένοι, μα οι πρώτοι φυγάδες της κόλασης προς τον παράδεισο της αυτογνωσίας.