Να ζεις σε καράβι

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, αλλά ούτε απόσπασμα από τα ημερολόγιά μου. Είναι δύσκολο να πω τι είναι. Μπορεί να είναι γράμμα. Απάντηση σε γράμματα φίλων, οι οποίοι με κάποια αμηχανία, βλέποντας ένα ζευγάρι πενηντάρηδων να αφήνουν τις καριέρες τους, να πουλάνε το σπίτι και τα έπιπλά τους, να αφήνουν την πατρίδα τους και, χωρίς καμία απολύτως πείρα, να καταλύουν σε ένα σκάφος, κάπως αμήχανα λοιπόν και θέλοντας να μάθουν, κάνουν την ερώτηση "γιατί" και "πως".
Δοκίμασα να απαντήσω σοβαρά, ακόμη και αν η σοβαρότητα μερικές φορές εμπεριέχει κακία, ή υπερβολική αυτοπροβολή. Δοκίμασα να απαντήσω στα ερωτήματα που τέθηκαν, αλλά και σε εκείνα που δεν ειπώθηκαν, που ακούστηκαν υπαινικτικά. Οι σημειώσεις που κράτησα στην περίοδο που καλύπτει το βιβλίο, είναι πέντε φορές περισσότερες. Δεν έχουν ειπωθεί λοιπόν τα πάντα. Αλλά, εν γνώσει μου τουλάχιστον, δεν ωραιοποίησα περιγραφές για να αποφύγω κριτική και ντροπές. Πάρα πολλοί από εκείνους που ποτέ δεν αμάρτησαν δικαιούνται από δω και πέρα να λιθοβολούν, αφού τούτο το γράμμα έχει ήδη σταλεί.