Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Αφροδίτης και Μιλτιάδη

Ο Ευαγόρας είναι ένας αυγάζων Ουρανίτης, του οποίου η κάθοδος στο δικό μας γαιώδες σύμπαν και, μάλιστα, κατά την κρίσιμη ώρα του ίστορος χρόνου της Κύπρου, στην περίοδο δηλαδή του Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, καταυγάζει ως Αστήρ ακτινοβόλος και Ήλιος φαεσφόρος την κοινωνική μας βιοτή με τις αρετές του Ήθους του: Το γενναίο του φρόνημα, το φιλέτερο αίσθημα, τον Πατριδικό του έρωτα, το ποιητικό και φιλόκαλλον ήθος του. Το παρόν πόνημα Αγάπης προς το πρόσωπο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη στην ουσία του είναι μια ιδιότυπη Βιογραφή-Γραφή Βίου-διφυής: από τη μια τα βιώματα των ανθρώπων που ήλθαν σε αυτοπρόσωπη γνωριμία με τις εξωτερικευμένες σημάνσεις του χαρακτήρα του, μέσα από τις βιοτικές και αγωνιστικές του ενέργειες, βιογραφούν το φαινόμενον του βίου του και από την άλλη ο Ποιητικός και επικοινωνιακός του Λόγος, που σώθηκεν ως γραπτή μαρτυρία του αθέατου χαρακτήρα του, αυτοβιογραφούν την εσωτερική, ιδεατή του βιοτή, τον Λόγον και το Ήθος της ψυχής και της συνείδησής του, τη συναισθηματική βιοτή της καρδιάς του. Με τη διφυή έκφανση της ενιαίας και ομόλογης υπαρξιακής του Βιοτής συν- τάσσεται και η ερμηνευτική ανάγνωση του Λόγου του, ως αποτύπωμα του εσωτερικού του βιοτικού πεδίου: του πεδίου της σκέψης, του στοχασμού, της συγκίνησης, του συναισθήματός του. Βιογραφή, λοιπόν, του Ήθους και του Λόγου του προσώπου του Παλληκαρίδη, μέσα από την έμβια έκφανση της Ζωής του: τη φαινομένη, την Ιδεατή και την προκύπτουσαν από τον κατατεθέντα Λόγον του, εξ αφορμής.