Άγριος έρωτας

Σήμερα διάβασα την παλάμη του Βίτολντ. Ο δείκτης μου, σαν έμπειρο μοιρογνωμόνιο, ακολούθησε τα χαραγμένα ρυάκια της παλάμης του: τη γραμμή της ζωής, τη γραμμή της τύχης, τη γραμμή της καρδιάς. Αν και αρνείται να το ομολογήσει, ο Βίτολντ αναρριγούσε, τα μάτια του, αεικίνητα σαν φλογίτσες στον άνεμο, προσπαθούσαν να διαβάσουν τι διαβάζω. Νομίζει πως μπορώ να σπάσω τον κώδικα της μοίρας του. Αυτοί οι πήλινοι δίσκοι, οι παλάμες μας, μου είχε πει κάποια στιγμή, είν’ ό,τι μας χωρίζει από τα ζώα, είν’ ό,τι μας κρατάει στον πολιτισμό.



***

Οι ήρωες και οι τόποι στον Άγριο Έρωτα συγκροτούν μια παγκόσμια ανθρωπογεωγραφία της σύγχρονης ζωής. Από την Κίνα μέχρι τη Χιλή κι από τη Λιβερία μέχρι τη Βουδαπέστη, ο συγγραφέας καταγράφει αφηγήσεις μιας πραγματικότητας που πάλλεται από την οικονομική, την πολιτική και την συναισθηματική κινητικότητα. Αυτό που παραμένει σταθερό, από σελίδα σε σελίδα, είναι ο ανυποχώρητος ανθρωπισμός του βλέμματος, η μαχητική διεκδίκηση της επόμενης μέρας.