Υπεργραφία

Ο Στρατής και ο Νικήτας γεννιούνται στην Πάργα, στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Παλεύουν να ορίσουν τη μοίρα τους, μέσα σε έναν στρόβιλο γεγονότων, όπου το ασήμαντο έχει δραματικές επιπτώσεις, ενώ το σημαντικό περνά σχεδόν απαρατήρητο. Γύρω τους, ένας ολόκληρος κόσμος προσώπων, κοινωνικών τάξεων, επαγγελμάτων, πεποιθήσεων και εποχών επηρεάζει με τρόπο ανεξίτηλο τους ήρωες της ιστορίας.
Ποιος θα κερδίσει την καρδιά της Μάγδας; Τι δυνάμεις κρύβονται πίσω από την υπεργραφία;

Η παιδική τους ζωή, οι φιλίες, οι ανησυχίες, οι φόβοι και οι έρωτές τους, μαζί με ένα πλέγμα συμπτώσεων και ιστορικών γεγονότων είναι η αφετηρία για μια περιπλάνηση δύο περίπου αιώνων, από την Πάργα και τα σανατόρια της Κέρκυρας των αρχών του 19ου αιώνα έως την Ελλάδα του σήμερα.

Ακόμη αιωρούμαι. Σαν φυλλαράκι τρέμουσας λεύκης. Σαν μαγιάτικος «κλέφτης». Σαν τρελός χαρταετός. Ακόμη αισθάνομαι πως είμαι χωμένος στην κουρελού και οι γονείς μου, κρατώντας από μια άκρη ο καθένας, με σηκώνουν ψηλά και με τραμπαλίζουν ζερβά–δεξιά, έεει–ωωωπ!, ένα μικρό καράβι αταξίδευτο. Πελώρια κύματα από γάργαρα γέλια απειλούν να με πνίξουν. Τα πρόσωπα των γονιών μου –έεει–ωωωπ!– έρχονται και φεύγουν και μαζί τους πηγαινοέρχονται στοιχειά και τέρατα της αβύσσου που εξαπολύει εναντίον μου η οργή του Ποσειδώνα. Οδυσσέας, Σεβάχ, Ροβινσώνας, Καπετάν Νέμο, όλοι εγώ! Και τα πάθη μου θα τα αφηγούνται Όμηροι και Καββαδίες και κουρσάροι τις νύχτες της μέθης και τον χαμό μου θα θρηνούν γοργόνες, Ηλέκτρες και λυσίκομοι Εκάβες. Εγώ! Ο Στρατής Τζοβαΐρης! Παραδομένος στη γλυκιά ναυτία και παντοδύναμος.