Φθινόπωρο

Ο Κώστας Χατζόπουλος ανήκει στις κορυφαίες μορφές των Ελληνικών Γραμμάτων και στους πρωτοπόρους αγωνιστές της σοσιαλιστικής ιδεολογίας στη χώρα μας. Με το λογοτεχνικό έργο του –έμμετρο και πεζό– έφερε καινούργιους τόνους στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Το μυθιστόρημά του Φθινόπωρο είναι το τελευταίο πεζογράφημά του, το οποίο κυκλοφόρησε το 1917. Για το Φθινόπωρο έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά. Κάτω από το Φθινόπωρο, με το συμβολισμό και την υψηλή τεχνοτροπία του, η αστική κριτική προσπάθησε να θάψει και ν’ αρνηθεί το υπόλοιπο πεζογραφικό έργο του Κ. Χατζόπουλου.

Το Φθινόπωρο αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα της ελληνικής πεζογραφίας. Πρόκειται για ένα έργο που αναδεικνύει πλήρως την ιδεολογική τοποθέτηση του συγγραφέα του. Πίσω από τη «μαγεία», τη «γοητεία», τη «μελαγχολία», την «ποίηση», και τη δήθεν «αδυναμία να κατανοηθεί με τη λογική», το Φθινόπωρο ενσαρκώνει την γκρίζα πραγματικότητα, την άνανθη, την άσκοπη, τη θρυματισμένη ψυχική κατάσταση, την άδικη και παράλογη διάρθρωση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.