Η κραυγή της Αντιγόνης

«Ποια είναι η Αντιγόνη του βιβλίου και ποιον μοιρολογάει; Το αρχαίο πρότυπό της τάχθηκε να φυλάξει τον ηθικό νόμο, την ιερή υποχρέωση της ταφής του νεκρού σώματος του αδελφού της Πολυνείκη. Η Αντιγόνη της συνθετικής αυτής συλλογής έχει το πικρό ηθικό χρέος να θρηνήσει για τα δεινά του τόπου της, να καταραστεί τους αίτιους των συμφορών του. Το σώμα που μοιρολογεί, “άκλαυτο, άθαφτο μες στο χώμα” – παράδοξο και όμως αληθινό – δεν το έχει δει. Η νέα αυτή Αντιγόνη συνεχίζει την παράδοση των τραγικών γυναικών της Κύπρου, της Ελένης Παλαιολογίνας, της Αγίας Ελένης, της ομηρικής Ελένης, της Μαρίας της Συγκλητικής, της ανώνυμης γυναίκας με τη φωτογραφία στο χέρι του αγνοούμενου συγγενούς της.
Η ιστορία της Κύπρος, δραματική για τα πάθη των παιδιών της, δραματικότερη για την αντοχή της στον χρόνο, διατρανώνεται με τους λόγους του ομηρογενούς Οδυσσέα Αστέρη, του αφηγητή ποιητή, εκτυλίσσεται, με ξεχωριστό λυρισμό, μέσα από τις ψαλμωδίες του χορού των ποιητών και συνταράζει με τον θρήνο της σύγχρονης Αντιγόνης που παρεμβαίνει μεταξύ αφηγητή και χορού για να κλάψει τα παιδιά της, να εξιστορήσει τα παθήματά της, να καταγγείλει τους δυνάστες της.
Ο ποιητής καταγράφει επικολυρικά την ιστορική διαδρομή της Κύπρου εξαγιασμένη, υπερβατική, εμβαπτισμένη στα πεντακάθαρα νάματα του μύθου».
Θεοδόσης Πυλαρινός
Ομότιμος Καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Ιονίου Πανεπιστημίου