Ο νέος Αδάμ

Εκκεντρικό ή όχι, το διαβολάκι αναπτύχθηκε. Στα έξι του χρόνια ήταν ένα σιωπηλό, λιγνό παιδί με πρίεργα κεχριμπαρένια μάτια, με κόκκινα παράξενα μαλλιά, κι είχε αποκτήσει τη συνήθεια να ξοδεύει ώρες ολόκληρες κοιτάζοντας από το παράθυρο. Δεν είχε προδώσει καμιά από τις εντολές λατρείας του πατέρα, όπως συνήθως συνβαίνει με τους γιούς. Αντίθετα, του άρεσε ο τζων που σιγά σιγά γερνούσε και πήγαιναν πολύ καλά οι δυο τους. Τα παράξενα χ’ερια του είχαν πάψει από καιρό ν’ απασχολούν τον πατέρα του: ήταν το ίδιο αποτελεσματικά όπως τα κανονικά χέρια και μερικές φορές περισσότερο επιδέξια και ευαίσθητα.
Ο Έντμοντ Χωλ ήταν μια παραξενιά της φύσης. Η δύναμη του μυαλού του τον έβαζε πάνω από τον κόσμο των συνηθισμένων ανθρώπων. Ήταν η επόμενη εξελικτική βαθμίδα για το ανθρώπινο γένος. Αλλά για τους κοινούς ανθρώπους γύρω του ήταν ένα τέρας, μια παραμόρφωση, ένας νέος Αδάμ σε μια φοβισμένη κοινωνία.