Zemra e shqipes nuk plaket kurre

Nje vendi te vogel, sic eshte Shqiperia jone, munden t’ia mohojne lashtesine e saj, ndonese ajo nuk eshte vecse nje hyjneshe e mocme dinamike, sa vete Njerezimi, me taban te forte mbi rrenje te thella, plot virtyte e krenari... Dhe nese dikur dijetaret e saj, (mbase inegzistente) shkruajten per “rrugen e mendafshit”, luftera, ose histori te popujve te tjere dhe nuk shkruan historine e tyre, …Mekat!…
Kurre te mos harrojme se, edhe Elefanti Afrikan eshte egzemplari me i lashte ne toke dhe nje turre e bashkuar milingonash termite, munden ta gjynjezojne me nje perpjekje te tyre, mandej edhe ta vrasin, por origjinen e tij, te cilen bestytnite e mbajne te fshehur neper qitapet e djallit, s’e pertypin dot me azgje, sepse ajo eshte sterile si nje kocke e akullt sferike e pakaperxyeshme. Pa harruar se fare pak kalcium nga ajo kocke shqiptarie, egziston testamenteve te tyre dhe, nese ata e mbrojne me fanatizem ekstrem si te veten, atehere s’u mbetet gje tjeter, vecse te brohorasin njezeri shqip: “Tungjatjeta!”