Το τελευταίο ταξίδι

Είναι ένας δρόμος η ζωή, μέσα σε ένα παράξενο ταξίδι. Αρχίζει με την γέννηση, την εφηβεία και αν προλάβει κάποιος την ενηλικίωση. Βλέπουμε την ανατολή και τρέχουμε να φτάσουμε κοντά της, θέλουμε να πάρουμε φως από το χρώμα της, από την ομορφιά της. Ποτέ όμως δεν μπορούμε να φτάσουμε κοντά της για να γευτούμε τις σταγόνες της ευτυχίας, γιατί στις πλάτες μας έχουν φορτώσει έναν σταυρό, που τον σέρνομε μαζί μας παντού και πάντα. Μέσα σε ανηφόρες, κατηφόρες με γκρεμούς, θάλασσες φουρτουνιασμένες, μέσα σε λάσπες απ’ το μίσος των ανθρώπων και με τον σταυρό στην πλάτη περπατάμε και φτάνουμε στον Γολγοθά και καρτερούμε την Σταύρωση. Σε αυτό το ταξίδι της ζωής που εμείς βλέπουμε μόνο την αρχή, δεν γνωρίζουμε πού και πότε τελειώνει αυτός ο δρόμος. Ο δημιουργός στην χάραξή του απέκρυψε τις πινακίδες που θα έδειχναν στροφές, ανηφόρες και το τέλος του. Έτσι κάποια μέρα καθώς περπατάμε βρισκόμαστε κάτω απ’ τον δρόμο, και πάνω μας περπατούν άλλοι φορτωμένοι με έναν σταυρό. Προχωράνε μέσα σε ανηφόρες, κατηφόρες με γκρεμούς, θάλασσες φουρτουνιασμένες , και μέσα στις λάσπες απ’ το μίσος των ανθρώπων, φτάνοντας και αυτοί στον Γολγοθά που θα τους λυτρώσει η Σταύρωση. Πάντα όμως ελπίζουμε και καρτερούμε κάποια Ανάσταση.