Δοκίμια φιλοσοφικού στοχασμού

Ο έλλογος άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει πλήρως την πραγματικότητα, της οποίας είναι αναπόσπαστο μέρος. Στον βαθμό που θα το αποδεχτεί αυτό, οι αναζητήσεις του θα στρέφονται πλέον όλο και περισσότερο προς την αυθεντικότητα της ύπαρξής του: ως αναπόσπαστο μέρος του Είναι, που του έχει ανατεθεί να Το εκπροσωπεί με τον βίο του.
Ανέκαθεν ο αγώνας του ανθρώπου στη ζωή είναι να συνδεθεί χρονικά και χωρικά με το περιβάλλον, στο οποίο κινείται. Να ενωθεί με "τόπους" που επισκέπτεται ο νους και με ουρανούς που ατενίζει. Έτσι ασκείται φιλοσοφικά, ανοίγοντας "δρόμους" νοητικούς, που τον οδηγούν σε υπερβάσεις. Τα όνειρα που πλάθονται μέσα μας, καθορίζουν την πραγματικότητα που ζούμε ως αλήθεια. Το ονειρικό άλλωστε δεν απέχει πολύ από αυτό που οδηγεί στην πραγμάτωσή του. Έτσι η άγνοια οδηγεί στη γνώση, όταν συνδέει τα δύο σαν να είναι ένα. Τότε το συνδέον Είναι αναγεννά τη βεβαιότητα της ύπαρξης, λυτρώνοντας από τα όποια αδιέξοδα της κάθε εποχής.

Περιεχόμενα:
Αντί προλόγου
Το ξέφωτο
Το βαθύτερο νόημα της Ύπαρξης: πίσω από το αναπάντητο, αυθεντικό ερώτημα περί του Είναι
Επιγενετική: η νέα επιστήμη της Βιολογίας της ύπαρξης συναντά τον στοχασμό του Παρμενίδη
Απαρχές γνωσιακής ψυχολογίας κατά τον Αναξαγόρα. Ενώ ο φόβος παράγει διχασμούς, η σκέψη συλλογίζεται και ενώνει
Από τον μύθο έως την καλυμμένη αλήθεια του Είναι
Θεωρία των Πάντων: Τι κομψό το Σύν-παν του Είναι! (1ο μέρος)
Θεωρία των Πάντων: Τι κομψό το Σύν-παν του Είναι! (2ο μέρος)
Τα αδιέξοδα της ζωής φωτίζουν τη διέξοδο προς το Είναι
Η ολοκλήρωση του εαυτού ως τόπος συνάντησης με την πλατωνική ιδέα - εντός του Είναι
Η μεταστροφή της πίστης προς εαυτόν σε πεποίθηση του Είναι
Το ηλιοβασίλεμα των χρωμάτων και της ελπίδας: εντός του Είναι
Η ελευθερία της επιλογής: Το αληθώς υπάρχειν βρίσκεται στο μη-επιλέγειν ιδιοτελώς
Εγκώμιο: το δέος του "κενού" (μέσα από τον βυθό αυτού που νοηματοδοτεί). Οντολογική ματιά
Βιβλιογραφία