Το σκουλαρίκι της Ανδρονίκης

Αλήθειες πικρές -δεν ξεστομίζονται εύκολα-, αλλά πάντα επίκαιρες. Αυτή είναι η ζωή...
Ένα κορίτσι φεύγει από το σπίτι της, εγκαταλείποντας το νεογέννητο βρέφος της. Για πού όμως; Μία γυναίκα ξεστρατίζει και τραγουδάει σε καταγώγιο. Το δράμα ενός άλλου κοριτσιού που δεν αντέχει τις ύβρεις και τις βλαστήμιες της ίδιας της αδελφής της μάνας της... Την πονάνε! Η προσπάθεια πάλι μιας ράφτρας -με πικραμένη ζωή-, να μεγαλώσει την ορφανή εγγονή της.
Δυο γυναίκες ακόμα, η Αμίρισσα και η Χαριτίνη, συναντώνται σε ένα λιοτρίβι της Λίνδου. Δεν ομολογούν, όμως, πριν γνωριστούν καλά, αυτά που τις καίνε.
Η Αμίρισσα, γεννημένη στην Αντίς Αμπέμπα, είναι κόρη ενός μετανάστη Λινδιακού στην Αιθιοπία και σύζυγος του ιδιοκτήτη ενός λαδόμυλου -που μετατράπηκε σε εξοχικό σπίτι-, του Λάμπρου, καπετάνιου από την Κάσο.
Η Χαριτίνη υπήρξε η ιδιαιτέρα του Αιμίλιου Αιμιλιανού, μεγαλοεπιχειρηματία από την Αθήνα, που θέλησε να εγκαταλείψει τα πάντα προκειμένου να γίνει θεατρικός συγγραφέας... κάτι που τον συγκλονίζει. Κλαίει και γελάει μαζί, όταν εκείνος γράφει ένα ποίημα τραγελαφικό για το θάνατο της αγαπημένης του θείας, Ανδρονίκης, «Ridi paglaccio (γέλα παλιάτσο)... Γέλα κι ας πονάς τόσο πολύ...», σκέφτεται.
Τελικά, ο έρωτας λυτρώνει ή πληγώνει; Είναι γλυκόπιοτος ή πικρός σαν φαρμάκι... διερωτώνται, η Χαριτίνη και η Αμίρισσα... Κάποτε, συμβαίνουν ίσως και τα δυο...
Αυτά, με άλλα πολλά, συμπληρώνουν το παζλ της ιστορίας αρκετών ανθρώπων στο μυθιστόρημα αυτό... όπως και στη ζωή.