Η ενηλικίωση της Ευρώπης

Το ρατσιστικό φαινόμενο χαρακτηρίζουν καταλυτικές αντιφάσεις. Οι έρευνες ευρωπαϊκών και κρατικών θεσμών δείχνουν ότι οι πολίτες των δυτικών χωρών εμφανίζονται σε ψηλά ποσοστά αντίπαλοι των ρατσιστικών ιδεών. Παράλληλα, ο ρατσισμός συνεχίζει να ασκεί ισχυρή επίδραση. Παρά την αναίρεσή του από τις επιστήμες και τη διεθνή πολιτική και ηθική καταδίκη του μετά το 1945, (πρώτη αντίφαση) […]

Το ρατσιστικό φαινόμενο χαρακτηρίζουν καταλυτικές αντιφάσεις. Οι έρευνες ευρωπαϊκών και κρατικών θεσμών δείχνουν ότι οι πολίτες των δυτικών χωρών εμφανίζονται σε ψηλά ποσοστά αντίπαλοι των ρατσιστικών ιδεών. Παράλληλα, ο ρατσισμός συνεχίζει να ασκεί ισχυρή επίδραση. Παρά την αναίρεσή του από τις επιστήμες και τη διεθνή πολιτική και ηθική καταδίκη του μετά το 1945, (πρώτη αντίφαση) ο ρατσισμός αναβιώνει κατά περιόδους, όπως τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια στην Ευρώπη και ευρύτερα. Παρά την αποδοχή της καταδίκης τους από τους πολίτες, (δεύτερη αντίφαση) οι διακρίσεις σταδιακά πείθουν αυξανόμενα ποσοστά πολιτών. Και παρά το γεγονός ότι διαδίδονται από ακροδεξιές ομάδες και κόμματα, (τρίτη αντίφαση) ο σεξισμός, ο φυλετισμός, ο αντισημιτισμός, η ξενοφοβία, η μισαλλοδοξία κ.ά. απλώνονται ανησυχητικά στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες.

Σκοπός του βιβλίου είναι να απαντηθεί το ερώτημα γιατί ιδέες επιστημονικά, ηθικά και πολιτικά καταδικασμένες πλανώνται ξανά τον 21ο αιώνα πάνω από την ενωμένη Ευρώπη και όλη τη Δύση. Η ανάλυση δείχνει ότι απαντήσεις σε αυτό το «γιατί» κρύβονται στην αθέατη πλευρά του κοινωνικού φαινομένου, στον αόρατο ρατσισμό που διαχέεται στον κόσμο, και ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα.

«Ένα όραμα για το μέλλον της ΕΕ που βασίζεται σε μια διαυγή ανάλυση χωρίς παραχωρήσεις, και ταυτόχρονα διαπνέεται από ακλόνητη πίστη στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Αυτή είναι η προσέγγιση ενός από τους καλύτερους γνώστες των θεμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Λουκά Τσούκαλη, ενός ενεργού θεατή. Ο πόλεμος και το κλίμα δημιουργούν έναν καινούργιο κόσμο. Πρέπει να δοθούν στην ΕΕ τα μέσα που θα της επιτρέψουν να διατηρήσει και να εμβαθύνει το μοναδικό στον κόσμο μοντέλο της. Σήμερα εξαρτιόμαστε τόσο πολύ από άλλους που δεν θα μπορέσουμε να διαδραματίσουμε έναν συγκροτημένο γεωπολιτικό ρόλο. Η ΕΕ πρέπει να προστατεύει τους πολίτες της καλύτερα και να τους κάνει πιο δυνατούς. Χρειαζόμαστε περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη ηγεσία. Συμφωνώ ολόψυχα με όλα αυτά τα μηνύματα». - Χέρμαν βαν Ρομπέι, επίτιμος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.