Δημοκρατίας αυτοκατάργηση

Κατα τις τελευταίες δεκαετίες, στον τόπο αυτόν, όπου γεννήθηκε η ιδέα της Δημοκρατίας, όπως αυτάρεσκα διαλαλούμε προς πάσα κατεύθυνση, ζούμε την υποχώρηση της Δημοκρατίας όχι μόνον ως πολιτικής έκφρασης αλλά και ως εσωτερικού επιτεύγματος του ανθρώπου. Πληθαίνουν οσημέραι τα φαινόμενα που πιστοποιούν ότι το πολίτευμα εκείνο, που επινοήθηκε ακριβώς για να καταφάσκει την ελευθερία του ανθρώπου εντός μιας πολιτικής κοινότητας, μεταβάλλεται -όχι «ανεπαισθήτως» παρά βάσει οργανωμένου σχεδίου- σε ένα αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς, σε μία εκλεγμένη απολυταρχία που φροντίζει για την προώθηση των συμφερόντων ολίγων «εκλεκτών», επιδεικνύοντας ταυτόχρονα πλήρη αδιαφορία για την ευημερία του συνόλου των πολιτών.
Έχει εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα μία συγκαλυμμένη δικτατορία παρεοκρατικού τύπου, που τη συνθέτουν οι (ανεπάγγελτοι) επαγγελματίες της πολιτικής στην κομματική της έκφραση, οι επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε. και εξωνημένοι δημοσιογραφικοί κάλαμοι. Παραφράζοντας τον Θουκυδίδη, θα λέγαμε ότι έχουμε λόγω μεν Δημοκρατία, έργω δε την των ισχυρών παρεών αρχή, η οποία στηρίζεται επί ενός μονοκομματικού, ουσιαστικά, κράτους, που απλώς περιλαμβάνει συνιστώσες με διαφορετικό όνομα, ώστε να κατοχυρώνεται η συνταγματική του νομιμοποίηση. Πολύ φοβάμαι ότι κατά τον αιώνα που διανύουμε θα ψαλεί το requiem της Δημοκρατίας ως του πολιτεύματος εκείνου που υπολήπτεται τον άνθρωπο, ήτοι ως έννοιας πολιτειακής, αλλά και ως του ήθους εκείνου που πλάθει τον άνθρωπο, ήτοι ως έννοιας παιδαγωγικής.