Η κυρία με το σκυλάκι

Και δεν ήταν παρά μόνο τώρα, που τα μαλλιά του είχαν πια γίνει γκρίζα, που αγάπησε αληθινά, με όλο του το είναι για πρώτη φορά στη ζωή του.
Αγαπιόντουσαν ταυτόχρονα σαν εραστές, σαν πολύ κοντινοί συγγενείς, όπως ο άντρας με τη γυναίκα και σαν καλοί φίλοι. Νόμιζαν πως η μοίρα προόριζε τον έναν για τον άλλον και τους φαινόταν ακατανόητο που εκείνος συζούσε με άλλη γυναίκα κι εκείνη με άλλον άντρα. Λες και ήταν ένα ζευγάρι αποδημητικών πουλιών που τα έπιασαν και τα υποχρέωσαν να ζουν σε ξεχωριστό κλουβί. Συγχώρησαν ο ένας στον άλλο εκείνα που έγιναν στο παρελθόν για τα οποία θα μπορούσαν να ντρέπονται, κι ένιωθαν πως η δύναμη της αγάπης τους είχε κάνει άλλους ανθρώπους.