0
Your Καλαθι
Θεσσαλονικέων Πόλις 91 2025
Έκπτωση
20%
20%
Περιγραφή
Σημαίνουν κάτι τα αλλεπάλληλα sold-out που είδαμε στις μεγάλες καλοκαιρινές συναυλίες και τα φεστιβάλ, αλλά και η συρροή εφήβων στα υποτιμημένα πανηγύρια και χορούς;
Τι σημαίνουν επίσης η εντυπωσιακή αναβίωση του βινυλίου –στα γούστα
των νέων αυτή τη φορά– των μικρών fanzines, των μικρών χειροποίητων εκδόσεων σε χαρτί;
Ίσως πολλά, ίσως και τίποτα.
Πριν μιλήσουμε για φετιχιστική στροφή στο απτό προϊόν της ψυχαγωγίας και της τέχνης σε μια εποχή που η φευγαλέα φύση του ψηφιακού μονόδρομου σε μια οθόνη άρχισε να κουράζει, ας δούμε το θέμα και από τις δύο του πλευρές.
Αυτό το καλοκαίρι ακούσαμε νέους δημιουργούς να προβληματίζονται βλέποντας τις ταχύτητες και το «φευγαλέο» να «καταβροχθίζουν» το έργο τους. Ένα τραγούδι, για παράδειγμα, λεν πως «γίνεται viral για δέκα ώρες και μετά το πιο πιθανό είναι να ξεχαστεί».
Είναι δελεαστικό για έναν μεγαλύτερο που νοσταλγεί τα καλύτερά του χρόνια να σκεφτεί πως οι νέοι προβληματίζονται για το τι σημαίνει η απώλεια της αφής και της τελετουργίας που συνόδευε το υλικό μέσο.
Ειδικά όταν έχουν ακούσει ενθουσιώδεις αναμνήσεις από γονείς και δασκάλους.
Είναι, όμως, τα πράγματα έτσι;
Οι γεννημένοι μέσα στην ψηφιακή πραγματικότητα χαίρονται την απεριόριστη πρόσβαση: ένα τραγούδι, ένα ποίημα, ένα βίντεο, ένα ηλεκτρονικό βιβλίο μπορούν να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο μέσα σε δευτερόλεπτα.
Αντί να συμμεριστούν τη μελαγχολία μας, εργάζονται με οπτικά και ηχητικά εφέ, ψηφιακή τέχνη, AI – εργαλεία που παλιότερα δεν υπήρχαν.
Μειώνεται, παράλληλα, η ανάγκη εκδοτικού οίκου ή δισκογραφικής εταιρείας, αφού μπορείς αδιαμεσολάβητα να διαλαλήσεις και να πουλήσεις την καλλιτεχνική πραμάτεια σου και να επικοινωνήσεις απευθείας με τον κόσμο.
Η εποχή είναι απίστευτα μεγάλων οριζόντων και εξίσου μεγάλων ευκαιριών.
Αστραπιαία μεταδίδεται το έργο και πάει παντού στην υφήλιο. Δεν σου φταίει ίσως η ύλη ή το άυλο. Αν αξίζει το έργο, θα καταξιωθεί.
Τι σημαίνουν επίσης η εντυπωσιακή αναβίωση του βινυλίου –στα γούστα
των νέων αυτή τη φορά– των μικρών fanzines, των μικρών χειροποίητων εκδόσεων σε χαρτί;
Ίσως πολλά, ίσως και τίποτα.
Πριν μιλήσουμε για φετιχιστική στροφή στο απτό προϊόν της ψυχαγωγίας και της τέχνης σε μια εποχή που η φευγαλέα φύση του ψηφιακού μονόδρομου σε μια οθόνη άρχισε να κουράζει, ας δούμε το θέμα και από τις δύο του πλευρές.
Αυτό το καλοκαίρι ακούσαμε νέους δημιουργούς να προβληματίζονται βλέποντας τις ταχύτητες και το «φευγαλέο» να «καταβροχθίζουν» το έργο τους. Ένα τραγούδι, για παράδειγμα, λεν πως «γίνεται viral για δέκα ώρες και μετά το πιο πιθανό είναι να ξεχαστεί».
Είναι δελεαστικό για έναν μεγαλύτερο που νοσταλγεί τα καλύτερά του χρόνια να σκεφτεί πως οι νέοι προβληματίζονται για το τι σημαίνει η απώλεια της αφής και της τελετουργίας που συνόδευε το υλικό μέσο.
Ειδικά όταν έχουν ακούσει ενθουσιώδεις αναμνήσεις από γονείς και δασκάλους.
Είναι, όμως, τα πράγματα έτσι;
Οι γεννημένοι μέσα στην ψηφιακή πραγματικότητα χαίρονται την απεριόριστη πρόσβαση: ένα τραγούδι, ένα ποίημα, ένα βίντεο, ένα ηλεκτρονικό βιβλίο μπορούν να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο μέσα σε δευτερόλεπτα.
Αντί να συμμεριστούν τη μελαγχολία μας, εργάζονται με οπτικά και ηχητικά εφέ, ψηφιακή τέχνη, AI – εργαλεία που παλιότερα δεν υπήρχαν.
Μειώνεται, παράλληλα, η ανάγκη εκδοτικού οίκου ή δισκογραφικής εταιρείας, αφού μπορείς αδιαμεσολάβητα να διαλαλήσεις και να πουλήσεις την καλλιτεχνική πραμάτεια σου και να επικοινωνήσεις απευθείας με τον κόσμο.
Η εποχή είναι απίστευτα μεγάλων οριζόντων και εξίσου μεγάλων ευκαιριών.
Αστραπιαία μεταδίδεται το έργο και πάει παντού στην υφήλιο. Δεν σου φταίει ίσως η ύλη ή το άυλο. Αν αξίζει το έργο, θα καταξιωθεί.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
