0
Your Καλαθι
Τα Ποιητικά 58 (Ιούνιος- Σεπτέμβριος 2025)
Έκπτωση
25%
25%
Περιγραφή
Στο παρόν τεύχος επιχειρείται μια συνομιλία ανάμεσα στον μοντερνισμό και τον μυστικισμό, αλλά και τον σύγχρονο γήινο, διακοπτόμενο από ιαχές λόγο με την εικαστική και ηχοπλαστική ποίηση του ηλεκτρισμού.
Από τον Τ.Σ. Έλιοτ έως τον Ουίλιαμ Μπλέικ και από την αρχέγονη κραυγή του κεραυνού του Κωστή Τριανταφύλλου έως τη συγκομιδή της ελιάς του Τζενκ Γκιούντοουντου, η ποίηση αναζητά το σημείο όπου το ορατό μεταμορφώνεται σε μυστήριο και το μυστήριο αποκτά υλική υπόσταση.
Αν στον Έλιοτ ο κόσμος στερείται πλέον ιερού νοήματος και η γλώσσα, μέσω της ρωγμής, στοχεύει στην ίδια της την αναγέννηση, στο «άρρωστο ρόδο» του Μπλέικ το πνευματικό και το σαρκικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, με το άνθος να φέρει μέσα του ταυτόχρονα τη φθορά και την υπόσχεση της αναγέννησης. Μυστικισμός και μοντερνισμός συναντώνται υπόγεια σε μια διαδρομή παράλληλης αγωνίας, εικόνα οριζόντια στην περίπτωση του Έλιοτ και κάθετη μεν, λυγισμένη δε, στην αντίστοιχη του Μπλέικ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η γήινη ποίηση του Τζενκ Γκιούντοουντου, όπως εκφράζεται στη συγκομιδή της ελιάς, συνεπικουρούμενη από τις ιαχές των αγροτών και των καουμπόηδων, αλλά και από την ίδια την, κατά διαστήματα, αλληγορική λειτουργία του δέντρου, γίνεται ένας ύμνος στην ιερότητα της καθημερινότητας.
Τέλος, η εικαστική ποίηση του Κωστή Τριανταφύλλου (ποίημα και αντικείμενο ταυτόχρονα), έρχεται να ενώσει με έναν τρόπο όλες τις προηγούμενες μορφές. Ήχος και φως, εικόνα και κραδασμός σκιαγραφούν το ίδιο το ποιητικό ρίγος.
Με βάση τα σχεδόν αόρατα, συνδεδεμένα μεν αλλά και αντιθετικά κανάλια των τεσσάρων κύριων θεμάτων, έχουν επιλεγεί και τα ποιήματα σύγχρονων ελλήνων ποιητών, που ακουμπούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην παραπάνω λογική. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα τεύχος-ιστός, το οποίο να επικεντρώνεται στη σύνδεση, μέσω της διαφοροποίησης αλλά και της συνέχειας, στην ιδιαιτερότητα του καθενός, σταματώντας παράλληλα σε ορισμένα σημεία της ιστορικής ποιητικής διαδρομής, παλαιότερης ή σύγχρονης. Και τούτο, όχι με κάποια αυστηρή επιστημοσύνη, αλλά με την ελαφρότητα ενός ανοιχτού, διαδραστικού πλέον παιχνιδιού, που την αφετηρία του τη χρωστά σε εκείνο με τις τελίτσες ή, ενδεχομένως, στην καθαρά προσωπική ενατένιση των αστερισμών.
Από τον Τ.Σ. Έλιοτ έως τον Ουίλιαμ Μπλέικ και από την αρχέγονη κραυγή του κεραυνού του Κωστή Τριανταφύλλου έως τη συγκομιδή της ελιάς του Τζενκ Γκιούντοουντου, η ποίηση αναζητά το σημείο όπου το ορατό μεταμορφώνεται σε μυστήριο και το μυστήριο αποκτά υλική υπόσταση.
Αν στον Έλιοτ ο κόσμος στερείται πλέον ιερού νοήματος και η γλώσσα, μέσω της ρωγμής, στοχεύει στην ίδια της την αναγέννηση, στο «άρρωστο ρόδο» του Μπλέικ το πνευματικό και το σαρκικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, με το άνθος να φέρει μέσα του ταυτόχρονα τη φθορά και την υπόσχεση της αναγέννησης. Μυστικισμός και μοντερνισμός συναντώνται υπόγεια σε μια διαδρομή παράλληλης αγωνίας, εικόνα οριζόντια στην περίπτωση του Έλιοτ και κάθετη μεν, λυγισμένη δε, στην αντίστοιχη του Μπλέικ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η γήινη ποίηση του Τζενκ Γκιούντοουντου, όπως εκφράζεται στη συγκομιδή της ελιάς, συνεπικουρούμενη από τις ιαχές των αγροτών και των καουμπόηδων, αλλά και από την ίδια την, κατά διαστήματα, αλληγορική λειτουργία του δέντρου, γίνεται ένας ύμνος στην ιερότητα της καθημερινότητας.
Τέλος, η εικαστική ποίηση του Κωστή Τριανταφύλλου (ποίημα και αντικείμενο ταυτόχρονα), έρχεται να ενώσει με έναν τρόπο όλες τις προηγούμενες μορφές. Ήχος και φως, εικόνα και κραδασμός σκιαγραφούν το ίδιο το ποιητικό ρίγος.
Με βάση τα σχεδόν αόρατα, συνδεδεμένα μεν αλλά και αντιθετικά κανάλια των τεσσάρων κύριων θεμάτων, έχουν επιλεγεί και τα ποιήματα σύγχρονων ελλήνων ποιητών, που ακουμπούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην παραπάνω λογική. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα τεύχος-ιστός, το οποίο να επικεντρώνεται στη σύνδεση, μέσω της διαφοροποίησης αλλά και της συνέχειας, στην ιδιαιτερότητα του καθενός, σταματώντας παράλληλα σε ορισμένα σημεία της ιστορικής ποιητικής διαδρομής, παλαιότερης ή σύγχρονης. Και τούτο, όχι με κάποια αυστηρή επιστημοσύνη, αλλά με την ελαφρότητα ενός ανοιχτού, διαδραστικού πλέον παιχνιδιού, που την αφετηρία του τη χρωστά σε εκείνο με τις τελίτσες ή, ενδεχομένως, στην καθαρά προσωπική ενατένιση των αστερισμών.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
