Σύναψις 29

Τα δύο πρώτα άρθρα του τεύχους αναφέρονται στην επικαιρότητα και εξετάζουν, το πρώτο τις «προσωπικές ιστορίες που κρύβονται πίσω από τους αριθμούς», όπως καταγράφηκαν α-νωνύμως μέσα από τη γραμμή βοηθείας (1034) για την κατάθλιψη, που λειτουργεί στο Ερευ-νητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας (ΕΠΙΨΥ) και το δεύτερο, την προβλημα-τική κατάσταση στον τομέα της ψυχιατρικής των παίδων και των εφήβων στη χώρα μας, μέσα στις δυσμενείς συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Ακολουθούν τρία άρθρα από τον χώρο (α) των νευροεπιστημών (για την αναζήτηση νέων επιστημολογικών προτύπων στις νευροεπιστήμες που να υπερβαίνουν το παλιότερο του συμπεριφορισμού το οποίο αντιμετώπιζε τον εγκέφαλο ως «μαύρο κουτί», εστιάζοντας την προσοχή μόνο στο «ερέθισμα» και την «απάντηση»), (β) της ψυχανάλυσης (για τη σχέση της με την αρχιτεκτονική) και (γ) της Ψυχιατρικής (για την αντίληψη της ψυχοπαθολογίας στη σύγχρονη ψυχιατρική, της οποίας το πεδίο δεν είναι ομοιογενές, και η οποία διαθέτει, ως εκ τούτου, πολλαπλές, ποικίλες και μη αμοιβαίως αναγόμενες, επιστημολογίες). Το επόμενο άρθρο επισημαίνει την ποιοτική αξιολόγηση του έργου σε μια ψυχοθεραπευτική μονάδα. Έπονται: (α) η σημαντική, από πολλές απόψεις, αναδημοσίευση μια παλαιότερης συνομιλίας της Έλενας Πατρικίου με τον ιστορικό της ψυχανάλυσης Πήτερ Γκαίη, με τον εύγλωττο τίτλο: «Ο ιστορικός οφείλει να είναι αλλεργικός στις μονοσήμαντες ερμηνείες» [πρόσφατη η ελλη-νική έκδοση του βιβλίου του για τον Φρόυντ] και (β) η εκτενής παρουσίαση του βιβλίου «4 δοκίμια για τον Κ. Α. Δοξιάδη» που αναφέρεται στην «οικιστική» του και επεκτείνεται στη σχέση του ανθρώπου με την κοινωνία. Συνεχίζεται και στο τεύχος αυτό η αναδρομή στους κλασικούς της ψυχοπαθολογίας, αυτή τη φορά παρουσιάζοντας το έργο του Silvano Arieti (1914-1981) και του Kurt Schneider (1887-1967). Το τεύχος κλείνει με λίγα λόγια για το χιούμορ και την τεχνολογία.