Πολυφωνία για τον Δ.Π. Παπαδίτσα

Απόστολος Σαχίνης, Σπύρος Αθ. Κανίνιας, Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Γιάννης Βαρβέρης, Γιώργος Βέης, Αναστάσης Βιστωνίτης, Αλέξης Ζήρας, Αιμίλιος Καλιακάτσος, Στέλιος Καραγιάννης, Δημ. Κόρσος, Τάσος Κόρφης, Β. Κωνσταντίνος, Ελένη Λαδιά, Νίκος Μακρής, Μανώλης Μαρκάκης, Κώστας Π. Μιχαηλίδης, Νίκος Ορφανίδης, Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Δημήτρης Πλάκας, Μανόλης Πρατικάκης, Χρύσα Σπυροπούλου, Θανάσης Τζούλης, Παναγιώτης Φωτέας, Θανάσης Χατζόπουλος, Πέτρος Χρονάς, Κώστας Ε. Τσιρόπουλος



Τον αντικρύσαμε να έρχεται από μακρνά και από ψηλά, με τα φτερά απλωμένα μεγάλα, να κρατεί στο ράμφος του χλωρό βλαστάρι από τους απόρρητους λειμώνες του ανθρώπινου μυστηρίου: ήταν ο Ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας.

Από εκεί που ήλθε, προς τα εκεί κάποια νύχτα βιαστικός μας έφυγε, κληροδοτώντας μας ένα έργο μεγάλο, όπου η γλώσσα μας χαριτώθηκε με τόσην ισχύ ώστε να γίνει πραγματική γλώσσα χρησμοδότη, προφήτη και ιεροφάντη μαζί.

Η ευγένεια και ο ασίγαστος οίστρος της ψυχής του Παπαδίτσα αποτυπώθηκαν με τρόπο ουσιώδη και μαζί υπερούσιο μέσα στο σπουδαίο και ακήρατο αυτό έργο.

Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του, ένα χρόνο από την αδόκητη τελευτή του, συναγμένοι εκ περάτων, και τον θεωρούμε κορυφαίο της Γενιάς του, έναν ποιητή που δεν θα δαμάσει ο χρόνος.