Όλγα Σταυρίδου

Για να απλώσει η Όλγα Σταυρίδου την τέχνη του χρωστήρα της στον καμβά, πρέπει το δωμάτιο στο οποίο εργάζεται να φωτίζεται άπλετα από το φως του ήλιου. Ωστόσο η εν ροή πινελιά της δεν παρασύρεται από τα ψιμύθια του αισθητού φωτός. Χρησιμοποιώντας μικρές ποσότητες χρωματικής ύλης, δίνει υπόσταση εικαστική σε συνθέσεις που φαίνονται απηωρημένες.
Οι πλούσιες χρωματικές κλίμακες της βλάστησης, τα σπίτια και οι τοποθεσίες που αποτελούν προεκτάσεις του κυρίαρχου φυτικού βασιλείου, υποδηλώνουν εργόχειρο κεντήματος, ενώ οι λύσεις στο γέμισμα των επιφανειών και η χρωματική τους ισορροπία, χωρίς την ελάχιστη "φανταιζίστικη" ή κραυγαλέα υπερτίμηση των επί μέρους στοιχείων, αποκαλύπτουν τη γνησιότητα του αισθήματος. Κόσμος ακέραιος, που πρέπει να ονειρεύεται κανείς με μάτια ανοιχτά για να μπορέσει να ταξιδέψει. Εξ αυτού συνάγεται και ο παραμυθητικός χαρακτήρας του έργου της Όλγας Σταυρίδου που υπερβαίνει τον ρεαλισμό της αμεσότητας, υπακούοντας σε μια πειθαρχία που δεν αφίσταται των απαιτήσεων της κεντητικής. [...]