0
Your Καλαθι
Πλωρίτης, Μάριος
Ο Μάριος Πλωρίτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1919 με το όνομα Μάριος Στυλιανός Παπαδόπουλος. Απόφοιτος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέδεσε από νωρίς τη θεωρητική γνώση με τη θεατρική πράξη, μετατρέποντας τη σκηνή σε χώρο διαλόγου και στοχασμού.
Συνεργάτης του Κάρολου Κουν και ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης, υπήρξε κριτικός και μεταφραστής, ερευνητής και δάσκαλος του θεάτρου – μια μορφή που σημάδεψε το μεταπολεμικό ελληνικό θέατρο και τη δημόσια σκέψη. Σκηνοθέτησε πάνω από τριάντα παραστάσεις και δίδαξε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1955-1967). Συνιδρυτής των εκδόσεων Ίκαρος, διηύθυνε επί δέκα χρόνια το ετήσιο περιοδικό Θέατρο (1957-1967) του Θεόδωρου Κρίτα και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής της εφημερίδας Νίκη (1962-1963).
Κατά τα χρόνια της δικτατορίας έζησε στο Παρίσι, διηύθυνε το Courrier de la Resistance Grecque (1968-1969) και συνέβαλε στο αφιέρωμα του επιδραστικού περιοδικού Les Temps Modernes για την Ελλάδα. Από το 1991 υπηρέτησε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, όπου το 2000 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας για την προσφορά του στην ελληνική θεατρική παιδεία.
Ως αρθρογράφος, πολιτικός σχολιαστής και δοκιμιογράφος δραστηριοποιήθηκε μακροχρόνια στις σελίδες της Ελευθερίας και του Βήματος, διαμορφώνοντας πολιτικό και πολιτιστικό στοχασμό υψηλών απαιτήσεων και σαφούς τεκμηρίωσης.
Ως μεταφραστής, μετέφερε στην ελληνική σκηνή περίπου εκατόν σαράντα θεατρικά έργα των σημαντικότερων δραματουργών, από τον Ίψεν και τον Μπέκετ έως τον Πίντερ και τον Μπρεχτ, συνδυάζοντας γλωσσική ευαισθησία με σκηνοθετική αντίληψη. Στη συνεργασία του με τις Εκδόσεις Καστανιώτη περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, το Λεωφορείον ο Πόθος του Ουίλιαμς, οι Δανειστές (Η πιο δυνατή) του Στρίντμπεργκ και τα έργα του Τσέχωφ Ο γλάρος και Ο βυσσινόκηπος. Η εκδοτική αυτή σχέση ξεκίνησε το 1988 με το βιβλίο Τέχνη, γλώσσα και εξουσία (Εννιά «επίκαιρα» σχόλια γύρω σε τρία ατέρμονα θέματα) στη σειρά «Σκέψη, Χρόνος και Δημιουργοί». Ακολούθησαν στην ίδια σειρά τα βιβλία Της σκηνής και της τέχνης. Σπουδές και σκίτσα για θέματα και μορφές πολλών καιρών και τόπων (1989), Μίμος και μίμοι (1990), Έρως ελευθερίας και δημοκρατίας (1992). Το 1990 κυκλοφόρησε το δίτομο έργο Νέα Πολιτικά με τα άρθρα του από την εφημερίδα Το Βήμα από το 1980 έως το 1988. Ακολούθησαν τα δύο σημαντικά βιβλία θεατρολογίας Το θέατρο στο Βυζάντιο (1999) και Ο πολιτικός Σαίξπηρ. Η τραγωδία της εξουσίας (2002).
Τιμήθηκε επανειλημμένα για το έργο του και έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2006.
