Ντεριντά, Ζακ

O Ζακ Ντερριντά γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1930 στο Ελ-Μπιάρ, κοντά στο Αλγέρι, και πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 2004 στο Παρίσι. Το 1949 έρχεται στη Γαλλία και σπουδάζει φιλοσοφία στην Ecole normale superieure. To 1960-1964 διδάσκει αρχικά στη Σορβόννη, εν συνεχεία στην Ecole normale superieure (1964-1984) και τέλος στην Ecole des hautes etudes en sciences sociales (1984-2004). Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του μη πανεπιστημιακού εκπαιδευτικού ιδρύματος College international de philosophie (1983). Το 1967 δημοσιεύονται τα βιβλία του α) Η γραφή και η διαφορά• β) Η φωνή και το φαινόμενο• γ) Περί γραμματολογίας, με τα οποία συγκροτείται το φιλοσοφικό ρεύμα της αποδόμησης (deconstruction). Eδώ καταγράφονται τα κάτωθι κείμενα, καθ’ ότι έχουν αμεσότερη σχέση με τη θεματική του Προπάντων, όχι δημοσιογράφοι: «Comment ne pas parler. Denegations» (στο Psyche. Inventions de l’autre, 1987), Sauf le nom (1993), Passions (1993), Χώρα (1993), «Πίστη και γνώση» (στο H θρησκεία, μαζί με τον Gianni Vattimo κ.ά, 1996), Υπερηχογραφήματα της τηλεόρασης (μαζί με τον Bernard Stiegler, 1996), Αpories (1996),Θάνατον διδόναι (1999), Chaque fois unique, la fin du monde (2003), Πέραν του κοσμοπολιτισμού (2003), Μαθαίνοντας να ζεις εν τέλει (2005), «En composant “Circonfession”» (στο Jacques Derrida – Saint Augustin, Des confessions, 2007), Le dernier des juifs (2014), Le gout du secret. Entretiens 1993-1995 (με τον Maurizio Ferraris,2018), La vie la mort (2019), Repondre — du secret. Seminaire (1991-1992) (2024).