Μιχαηλίδου, Ελίτα

Η Ελίτα Μιχαηλίδου συλλέκτρια εμπειριών και οδοιπορικών σε περίεργες περιοχές που δεν προσδιορίζει, παρ’ όλα αυτά, μόνιμη κάτοικος του ιδιωτικού της κόσμου, από τον οποίο δε μετανάστευσε ουσιαστικά ποτέ.
Ανεστραμμένη για μεγάλα διαστήματα και έπειτα πάλι ολόκληρη σαν πλή ρης, είναι κατά βάθος ανεπανόρθωτα ρομαντική, σαν αυτούς τους ελάχιστους που μένουν πιο συχνά ανήμποροι μπροστά στα γεγονότα.
Η ίδια αυτοπροσδιορίστηκε και ως μανιώδης συλλέκτρια εντυπώσεων: Σκονισμένο μετάξι, κίτρινο,μοβ, πράσινο, μιμόζες, πεύκα, ένα σπίτι τετράγωνο, ένα παιδί, ένας δρόμος? όχι ο πιο σύντομος. Κατά βάθος αυτά που θεωρεί σημαντικά είναι δύο τρία μικρά πράγματα που, άμα τα αγαπάς, μπορείς από αυτά να ξαναφτιάξεις τον κόσμο.
Έζησε βραχύβια διαστήματα σε καθαρό οξυγόνο και συνέλλεξε κομμάτια τρυφερότητας - πνοή ανακούφισης πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Μερικά από τα κύρια βιώματά της – αν όχι το μοναδικό που έχει αξία ? είναι ότι έγινε μητέρα. Κατά τ’ άλλα, είναι και δεν είναι, ήθελε ησυχία- έζησε στη φασαρία, απέτυχε να παραμείνει παιδί, πέτυχε όμως να βλέπει τα πράγματα με έκπληξη, όπως όταν ήταν παιδί.
Το πιο σημαντικό της κατόρθωμα είναι ότι προσπάθησε να κατανοήσει τη ζωή με τον τρόπο του μύθου: Φιλία, υπέρβαση, επιμονή, βελτίωση, συμφιλίωση, συνείδηση, ιδιοτυπία, εξαίρεση, χρώμα, μουσική και σιωπή, είναι μερικές από τις αγαπημένες της λέξεις. Εργάζεται ως δημοσιογράφος.