Βεράρεν, Εμίλ

Βεράρεν Αιμίλιος . Βέλγος συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1855 στο Σεν Αμάν και πέθανε το 1916 στη Ρουέν. Υπήρξε ποιητής, διηγηματογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός. Έγραψε στη γαλλική γλώσσα και πρωτοεμφανίστηκε ως συμβολιστής ποιητής. Στην καλλιτεχνική του πορεία διακρίνεται ένα πέρασμα από το νατουραλισμό ("Φλαμανδικά", 1883) στο μυστικισμό και στην πνευματώδη κρίση ("Τα μαύρα λάβαρα", 1890). Σε πολλά έργα του εμπνεύστηκε από την κρίση του πλήθους και των μεγαλουπόλεων και το όραμα μιας απολύτρωσης των εργαζομένων, όπως στα "Πόλεις με πλοκάμια"(1895), "Κυριαρχικοί ρυθμοί" (1910) ή έγραψε για τα τοπία της πατρικής του γης ("Ολόκληρη η Φλάνδρα", 1904 - 1911). Θεατρικά έργα του: "Οι αυγές" (1898), η "Ελένη της Σπάρτης".