0
Your Καλαθι
Βακαλόπουλος, Χρήστος
Ο Χρήστος Βακαλόπουλος (17 Ιανουαρίου 1956 - 29 Ιανουαρίου 1993) ήταν Έλληνας συγγραφέας, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Γεώργιου Βακαλόπουλου, γενικού διευθυντή του ΙΚΑ. Μεγάλωσε στη συνοικία της Κυψέλης, την οποία αναφέρει εκτενώς στα έργα του, και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λεόντειο Πατησίων. Το 1973 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος και -μετά την πτώση της χούντας- στην εφημερίδα Η Αυγή. Το 1980 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, Υπόθεση μπεστ-σέλερ, και φεύγει για τα επόμενα δύο χρόνια στο Παρίσι, όπου κάνει σπουδές κινηματογράφου με δάσκαλό του τον Ερίκ Ρομέρ.
Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε για συναπτά έτη με το πολιτικό περιοδικό Αντί και τον ραδιοφωνικό σταθμό του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΤ. Το 1984 έγραψε και σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Βεράντες, εκδίδοντας παράλληλα το δεύτερο βιβλίο του, Οι πτυχιούχοι. Στη συνέχεια, το 1986, σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία του Θέατρο, ενώ συνεργάστηκε στα σενάρια των ταινιών Σχετικά με τον Βασίλη του Σταύρου Τσιώλη και Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Το 1989, εξέδωσε την συλλογή διηγημάτων Νέες αθηναϊκές ιστορίες και σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Όλγα Ρόμπαρντς, που κέρδισε το Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1990 συγκέντρωσε πολλά από τα αδημοσίευτα δοκίμιά του για τον κινηματογράφο σε έναν τόμο, με τον τίτλο Δεύτερη προβολή, και έναν χρόνο αργότερα δημοσίευσε το γνωστότερο ίσως βιβλίο του, Η γραμμή του ορίζοντος. Το 1992 έγραψε και σκηνοθέτησε, μαζί με τον Σταύρο Τσιώλη, την ταινία Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε, που πήρε το Βραβείο Σεναρίου και Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1993, σε ηλικία 37 ετών, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου. Την ίδια χρονιά, ο φίλος του Κωστής Παπαγιώργης, έγραψε στην μνήμη του το βιβλίο Γεια σου, Ασημάκη, ενώ το 2005, με την επιμέλεια του Κωστή Λιβιεράτου, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εστία η συλλογή άρθρων και δοκιμίων του Χρήστου Βακαλόπουλου με τίτλο Η ονειρική υφή της πραγματικότητας.
Στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προβλήθηκε προς τιμήν του σε ειδική προβολή η ταινία του Όλγα Ρόμπαρντς.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Γεώργιου Βακαλόπουλου, γενικού διευθυντή του ΙΚΑ. Μεγάλωσε στη συνοικία της Κυψέλης, την οποία αναφέρει εκτενώς στα έργα του, και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λεόντειο Πατησίων. Το 1973 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος και -μετά την πτώση της χούντας- στην εφημερίδα Η Αυγή. Το 1980 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, Υπόθεση μπεστ-σέλερ, και φεύγει για τα επόμενα δύο χρόνια στο Παρίσι, όπου κάνει σπουδές κινηματογράφου με δάσκαλό του τον Ερίκ Ρομέρ.
Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε για συναπτά έτη με το πολιτικό περιοδικό Αντί και τον ραδιοφωνικό σταθμό του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΤ. Το 1984 έγραψε και σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Βεράντες, εκδίδοντας παράλληλα το δεύτερο βιβλίο του, Οι πτυχιούχοι. Στη συνέχεια, το 1986, σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία του Θέατρο, ενώ συνεργάστηκε στα σενάρια των ταινιών Σχετικά με τον Βασίλη του Σταύρου Τσιώλη και Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Το 1989, εξέδωσε την συλλογή διηγημάτων Νέες αθηναϊκές ιστορίες και σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Όλγα Ρόμπαρντς, που κέρδισε το Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1990 συγκέντρωσε πολλά από τα αδημοσίευτα δοκίμιά του για τον κινηματογράφο σε έναν τόμο, με τον τίτλο Δεύτερη προβολή, και έναν χρόνο αργότερα δημοσίευσε το γνωστότερο ίσως βιβλίο του, Η γραμμή του ορίζοντος. Το 1992 έγραψε και σκηνοθέτησε, μαζί με τον Σταύρο Τσιώλη, την ταινία Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε, που πήρε το Βραβείο Σεναρίου και Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1993, σε ηλικία 37 ετών, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου. Την ίδια χρονιά, ο φίλος του Κωστής Παπαγιώργης, έγραψε στην μνήμη του το βιβλίο Γεια σου, Ασημάκη, ενώ το 2005, με την επιμέλεια του Κωστή Λιβιεράτου, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εστία η συλλογή άρθρων και δοκιμίων του Χρήστου Βακαλόπουλου με τίτλο Η ονειρική υφή της πραγματικότητας.
Στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προβλήθηκε προς τιμήν του σε ειδική προβολή η ταινία του Όλγα Ρόμπαρντς.
