Αδαμοπούλου, Μ.

Σίγουρα, διαβάζοντας μια σύντομη βιογραφία, αυτό που κανείς περιμένει είναι το να μάθει ποιος είναι αυτός τον οποίο αφορά. Με χαρά, λοιπόν, θα σας έλεγα με ποιον έχετε να κάνετε, αν το ήξερα κι εγώ η ίδια. Αλλά αυτό είναι κάτι που ακόμα δεν το γνωρίζω! Ίσως βοηθήσουν κάπως τα παρακάτω: Γεννήθηκα στη μικροαστική Αθήνα τού προηγούμενου αιώνα μιαν ανοιξιάτικη μέρα σαν όλες τις άλλες. Λίγο πριν πάω σχολείο έμαθα να γράφω και συνεπώς να διαβάζω, πράγμα που μου έδωσε την ικανότητα να ξεφεύγω από την κοινή πραγματικότητα όποτε το θελήσω. Σπούδασα στο Λονδίνο art & design. Το αγαπημένο μου γλυκό είναι το παγωτό βανίλια, τα βιβλία στα οποία πάντα επανέρχομαι είναι η Οδύσσεια, η Θεία Κωμωδία και τα Σταφύλια της Οργής, έχω ακούσει το Comfortably Numb των Pink Floyd περίπου όσες φορές και το όνομά μου, δεν μπορώ να ζήσω κάπου που δεν έχει θάλασσα, λατρεύω το μπλε και το κόκκινο, και πίνω τον καφέ μου σκέτο. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου το αφιερώνω στη μουσική, το γράψιμο και την παρατήρηση των ανθρώπων. Μπορεί οι ίδιοι να είμαστε προβλέψιμοι και βαρετοί και να μην έχουμε κανένα ενδιαφέρον, αλλά αυτό που είναι όντως ενδιαφέρον είναι το πώς λίγες λέξεις στη σειρά μπορούν να γκρεμίσουν όσα χτίζουμε και, ταυτόχρονα, να ορίσουν τις πράξεις, τα συναισθήματα και τον νου μας. Με λίγα λόγια, αυτό που είμαστε.