Ο δρόμος του κάτω κεφαλιού

Ένας μοναχικός περίπατος στα ομιχλώδη βουλεβάρτα της γαλλικής πρωτεύουσας. Ή στις θορυβώδεις αθηναϊκές λεωφόρους... Ή στα λιθόστρωτα στενά της Παλιάς Πόλης στη Βαρκελώνη... Η διαδρομή είναι πάντα η ίδια... Η διαδρομή ενός άντρα που στέκεται στο κατώφλι του δεύτερου μισού της ζωής του, αποχαιρετώντας, αναπολώντας και εξιστορώντας τη νιότη του. Τα ταξίδια, ο τζόγος, τα ξενύχτια, η αγαπημένη πόλη... Μα πάνω απ' όλα οι γυναίκες. Οι γυναίκες που τον έκρυψαν στον κόρφο τους, τον έπλασαν, τον «σκότωσαν» για να τον γεννήσουν ξανά από την αρχή. Η άσβεστη δίψα για την περιπέτεια, τον έρωτα, την άνευ όρων παράδοση στη μαγεία της στιγμής -όσο και αν αυτή μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη, οδυνηρή. Χρόνια έχουν περάσει από τότε... Η ηλικία σέρνει πίσω της βαρύ φορτίο: ωριμότητα και λογική, περιορισμούς και όρια, φόβους, πληγές και ενοχές- και μια θαμπάδα που γκριζάρει ότι φαινόταν τόσο αστραφτερό στα νεανικά μάτια. Κι όμως, στα ίδια μάτια τρεμοπαίζει ακόμα η ίδια φλόγα. Το ταξίδι δεν τελειώνει εδώ, περιμένουν κι άλλες αγκαλιές-λιμάνια, κι άλλες αγάπες- τρικυμίες , κι άλλες αλμυρές στιγμές μοναξιάς. Όπως γράφει και ο συγγραφές : «Η διαδρομή μου θα είναι μερικές φορές μοναχική , αλλά θα είναι πάντα δική μου, προσωπική διαδρομή. Σύντομα, μέσα από νέες γνωριμίες, θα ανακαλύψω ξανά ένα πολυσύχναστο βουλεβάρτο ηδονής και αγάπης

(Σημείωμα του Εκδότη)