Ανοηταίνετε ησύχως!

«... Ο χρόνος, ο χώρος, το παρόν και το παρελθόν, ο έρωτας, η φιλία, η μνήμη, η νοσταλγία για ό, τι χάνεται με το πέρασμα του καιρού, η πρόσληψη του γύρω μας κόσμου και ο θάνατος είναι θέματα που απασχολούνε την Λίνα Στεφάνου. Δεν είναι οι μνήμες που, τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο, κινητοποιούν ποιητικά την Στεφάνου, αλλά το παρόν. Το παρελθόν την ενεργοποιεί με τη μορφή μιας απροσδιόριστης και σκοτεινής δύναμης, που αναδύεται άναρχα, ωθούμενη από υπόγειους γενετικούς, κοινωνικούς και ιστορικούς μηχανισμούς. Συλλαμβάνει κύριες πτυχές του εαυτού της και του κόσμου, για να τις καταστήσει εν συνεχεία προσιτές στον αποδέκτη - αναγνώστη, έχοντάς τες προηγουμένως περάσει μέσα από τεθλασμένους, παραμορφωτικούς, καθρέφτες, ώστε ο λόγος της να ακουστεί όσο διφορούμενος χρειάζεται για τη συσκότιση της έκτασης που καλύπτουν τα ποιήματά της, καθώς και για τη δημιουργία ηχητικών - μουσικών περισπασμών, που εμποδίζουν την απ’ ευθείας πρόσβαση στις πηγές της προσωπικής οδύνης του πάσχοντος ποιητικού υποκειμένου.
Όταν προσφέρεις μια εναλλακτική πρόταση στη ζωή υπό τις διάφορες μορφές της, είναι σαν να αντιμάχεσαι σταθερά τη ζωή, σαν να ανατρέχεις σταθερά σ’αυτή : και τούτο αποτελεί την υψηλή αποστολή που αναλαμβάνει ο ποιητής πάνω στη γη. Την αποστολή αυτή η Λίνα Στεφάνου την έφερε εις πέρας.»

Κώστας Τραχανάς