Ιστορία του Απελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου

Ναι, μόνοι τους και σ’ αυτόν τον μεγαλειώδη αγώνα οι Έλληνες της Κύπρου έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις, απέναντι σ’ έναν πάνοπλο αγγλικό στρατό, και τα κατάφεραν και απέσπασαν τον θαυμασμό όλου του κόσμου. Η δύναμη που τους κραταίωνε και τους στήριζε σε όλες τις δοκιμασίες τους ήταν η βαθιά τους πίστη στον Θεό, η ψυχική δύναμη για την ερατεινή Ελευθερία και η αγάπη τους για την πολύπαθη πατρίδα, ιδέες υψηλές, που βρήκαν την έκφρασή τους με την αυτοθυσία αυτών των ηρώων, που είναι διάχυτες στα προθανάτια γράμματα προς τους δικούς τους, όπως τα μελετούμε με τόση συγκίνηση και ανάταση ψυχής.

Όπου δεν υπάρχει ελευθερία εσωτερική του ατόμου, προπλάσματα, δηλαδή οράματα ζωής, δεν μπορούν να υπάρξουν σαν μια δυναμική και έτοιμη για δράση πραγματικότητα. Μιλάμε για τους λίγους που φλογίζουν τις καρδιές των σκλαβωμένων αδελφών τους και τις εμπνέουν στα υψηλά μονοπάτια της Αρετής και της Ελευθερίας. Αυτοί βρίσκονται στις επάλξεις, φυλάγοντας το πρόπλασμά τους, προσηλωμένοι στα φιλελεύθερα εθνικά τους όνειρα. Βλέπουν τη ζωή ως ένα πνευματικό αίτημα, ως μια επιταγή της ψυχής, ως ένα ανώτερο άθλημα πίστης και πράξης. Και αυτή η πρακτική συμπεριφορά συμβαίνει σε ύψιστο βαθμό, όταν η ίδια η ζωή χειμάζεται δεινά, της στερείται η ελευθερία από δυνάστες, εχθρούς και βδελυκτούς κατακτητές. Είναι αυτοί που η συλλογική συνείδησή τους λειτουργεί πλέρια. Η προσωπική τους ζωή απορροφάται, αφομοιώνεται, ταυτίζεται με τη ζωή του συνόλου, και η πρακτική ηθική και το ενδότερο ηθικό χρέος στις ανάλογες περιστάσεις προσλαμβάνει τον χαρακτήρα εθνικού καθήκοντος. Τα πάντα για το ύψιστο Αγαθό, την Ελευθερία της τλήμονος Πατρίδας τους.