Ερμιόνη

«Έπειτα από δέκα χρόνια σιωπής, μετά την Άλκηστις και όνειρα γλυκά, καταφεύγω και πάλι στο θησαυροφυλάκιο της μυθολογίας με την Ερμιόνη. Αυτή τη φορά, ανέσυρα από τα βάθη του θησαυρού το πρόσωπο του Μενελάου, με σκοπό να διασκεδάσω και να παίξω μαζί του. Στο παιχνίδι εμπλέκω την κόρη του Ερμιόνη, την ανιψιά του Χρυσόθεμι και την παλαιά έμπιστη του παλατιού της Σπάρτης, Κλεόνη. Όπως στην εκδοχή του Ευριπίδη η Ελένη δεν απήχθη από τον Πάρι και δεν πάτησε ποτέ στα χώματα της Τροίας, ενώ τα στρατεύματα των Αχαιών πολιορκούσαν μια Τροία χωρίς Ελένη, στην παρούσα εκδοχή της Ερμιόνης, ο Μενέλαος δεν πάτησε ποτέ τα χώματα της Τροίας, αφήνοντας τον υπόλοιπο στρατό να πολιορκεί την Τροία και να αιματοκυλιέται. Ο ίδιος, λάθρα, καταφεύγει στην Ίμβρο όπου διάγει ηδονόσπαρτον βίον. Μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου, η επιστροφή του στη Σπάρτη προκαλεί μια σειρά από εκπλήξεις, ανατροπές, αποκρύψεις και αποκαλύψεις. Σε αυτό το παιχνίδι όπου οι ήρωες αναζητούν εναγωνίως μια νέα ταυτότητα, συμμετέχουν και τα άλλα πρόσωπα και κυρίως η Ερμιόνη, η οποία εμπλέκεται άθελά της στο απαγορευμένο παιχνίδι του έρωτα και της τύχης. Ο Μενέλαος γίνεται Τάκης, η Ερμιόνη και η Χρυσόθεμις ικανοποιούν τις πρόσκαιρες αναζητήσεις και επιθυμίες τους σε παραλιακά μπαρ. Την τετράδα των ηρώων συμπληρώνει η Κλεόνη που έχει ξεκινήσει ως τροφός και παιδαγωγός της Ωραίας Ελένης και της Ερμιόνης, συντηρητική και δαιμόνια ταυτόχρονα, ιδιοτελής και ανιδιοτελής, και κατευθύνει και σκηνοθετεί τη ζωή των κυριών της. Μια διαχρονική ματιά στον μύθο της συνέχειας του ελληνισμού». (Ανδρέας Στάικος)

Εισαγωγή: Χρήστος Λάζος, Εμμανουέλα Κοντογιώργου