Αθηνάς Παναγούλη Επιτάφιος

ΓΙΕ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ – ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ!

Όταν τόλμησες να χτυπήσεις τον τύραννο, ήταν και η Μάνα μαζί σου... Όταν σε συνέλαβαν, ήταν και η Μάνα σου... Όταν σε μαύρισαν από τις μαστιγώσεις, πονούσε και η Μάνα σου... Όταν στο στρατοδικείο ανέλαβες την ευθύνη της επιχείρησης, ζητώντας αγέρωχα να σου επιβληθεί η ποινή του Θανάτου, το ζήτησε και η Μάνα σου... Όταν σε κρεμούσαν στον τοίχο του κελιού σου, κρεμούσαν και τη Μάνα σου... Όταν έβαλαν φωτιά στο κελί σου, κινδύνεψε και η Μάνα σου... Όταν έβριζες δίκαια τους βασανιστές σου, μιλούσε και η Μάνα σου... Όταν... κατάκοποι, κάθιδροι και κατεξευτελισμένοι από τη νίκη του σώματός σου, οι βασανιστές ούρλιαζαν το... «Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών»... φεύγοντας ηττημένοι που δεν κατέδιδες τους συντρόφους σου, με τους οποίους επιχείρησες στις 13 Αυγούστου 1968 το πρωί να ανατινάξεις τη λιμουζίνα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ήταν και η Μάνα σου! Όταν έγραφες ποιήματα-συνθήματα στους τοίχους του κελιού... με το αίμα σου, ήταν και η Μάνα σου ποιήτρια... Κώστας Μαρδάς