Αίας

Ο Αίας ξεκινά με τη λέξη "Πάντα". Κανένα έργο του Σοφοκλή δεν το απασχολεί τόσο ο χρόνος. Στη διάρκειά του ο Χορός τραγουδά για τις θεραπευτικές και αποκαλυπτικές του ιδιότητες. Όμως, ο κόσμος του ίδιου του Αίαντα είναι ένα ρέον σύμπαν στο οποίο το πέρασμα του χρόνου δεν έχει επουλωτικές ιδιότητες.
Εδώ ένα πράγμα είναι βέβαιο, η αβεβαιότητα. Καμία εξαίρεση σε αυτόν τον νόμο.
Ο Αίαντας βλέπει τον κόσμο όπως ακριβώς είναι και αποφασίζοντας να πάει αντίθετα στη ροή του βρίσκει τον εαυτό του. Εκπληρώνει τον Δαίμονά του, τη "μοίρα του στο διηνεκές". Προκειμένου να παραμείνει ο Αίαντας, πρέπει να σταματήσει να είναι. Πρέπει να πάρει ο ίδιος τη ζωή του, ξεφεύγοντας από την επιλογή, την τύχη και την αλλαγή. "Τα άλλα στον Άδη, σ' αυτούς που είναι κάτω θα τα πω", λέει φεύγοντας, καθώς μετατρέπεται σε έναν αιώνιο μύθο και περνάει από το εφήμερο στο αιώνιο. Το συγκεκριμένο έργο είναι το μοναδικό σωζόμενο κείμενο αρχαίου δράματος όπου μια πράξη αυτοχειρίας συμβαίνει στη σκηνή και όχι εκτός. Σπουδαίο έργο για έναν καλλιτέχνη η διαχείριση και παράσταση αυτής της μοναδικότητας.