Μονόπολη

Από τον διορισμό Ευρωπαίων πρωθυπουργών έως την αναγνώριση αρχηγών κρατών, από τις κυρώσεις που επιβάλλονται σε αυτόνομα κράτη έως τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής και τη βίαιη καταστολή αποσχιστικών κινημάτων, οι πολιτικές της Δύσης φαίνεται πως εξυπηρετούν έναν μοναδικό σκοπό. Ωστόσο, η ερμηνεία τους είναι μεροληπτική και ενσωματώνει, συνειδητά ή ασυνείδητα, εδραιωμένα συμφέροντα. Η χρήση βίας μπορεί να εκληφθεί ως εκδημοκρατισμός και η επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους να προβληθεί ως ανθρωπιστική βοήθεια. Η απορρύθμιση μπορεί να μετονομαστεί σε αναδιάρθρωση και ο περιορισμός του εθνικού δικαίου να χαρακτηριστεί απελευθέρωση της αγοράς. Όμως η πραγματικότητα είναι ισχυρότερη από κάθε ερμηνεία. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο πως η Μονόπολη δεν είναι μόνον επιτραπέζιο παιχνίδι.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Από κυνηγός θήραμα 11
2. Το σύστημα πλοήγησης δεν αποκρίνεται 23
3. Ψηλοί, λευκοί και όμορφοι 29
4. Η Εδέμ πτώχευσε 41
5. Η φιλανθρωπία του κρεοπώλη 47
6. Ιδιωτικοποίηση του κυβερνητικού έργου 59
7. «Λυπούμαστε, το Σύνταγμά σας ακυρώθηκε» 65
8. Η υπόθεση των σκλάβων 75
9. Επανάσταση 83
10. Παρασύνταγμα 85
11. Νομοκτονία 93
12. Τεχνητή γονιμοποίηση 99
13. Η απόδραση του Πινόκιο 105
14. Πετρελαιοφόρος ανάπτυξη 115
15. Τα παπούτσια, η καρέκλα και το στυλό 125
16. Το πνεύμα του νησιού ξυπνά 135
17. Πατερναλιστικός φιλελευθερισμός 145
18. Η βάρκα 149
Σημειώσεις 163