Ο λύκος ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Μυθιστόρημα - αλληγορία από τον 28χρονο Βρετανό συγγραφέα Τζόζεφ Σμιθ, το οποίο έκλεψε την καρδιά των κριτικών. Ένας λύκος αφηγείται τις τελευταίες μέρες του και την απελπισμένη προσπάθειά του να βρει τροφή. Συγκλονιστική ιστορία, με επιρροές από τον Φώκνερ.

"Το συγγραφικό ντεμπούτο του Τζόζεφ Σμιθ "Ο Λύκος" ήταν μεταξύ των πλέον περιζήτητων αγορών της περσινής Έκθεσης Βιβλίου της Φρανκφούρτης και έχει ακόμα και δικό του διαφημιστικό στο You Tube! Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς το λόγο που έχει γίνει τόσος ντόρος. Ο Σμιθ μάς ταξιδεύει στις χιονισμένες κρυψώνες ενός δάσους το χειμώνα, γράφοντας (σε πρώτο πρόσωπο) το ημερολόγιο ενός μοναχικού λύκου στα πρόθυρα της λιμοκτονίας. Διαμέσου του τετράποδου πρωταγωνιστή ο Σμιθ μάς περιηγεί στο κυνήγι για την αναζήτηση τροφής, ιχνηλατώντας την οσμή του φόβου και του θανάτου, έχοντας συνεχώς επίγνωση των ορνέων που παραμονεύουν στον ουρανό.

Ο λύκος έχει δαιμονοποιηθεί ίσως περισσότερο από όλα τα σαρκοφάγα και είναι εκείνο που στη συλλογική μας συνείδηση έχει λάβει μυθικές διαστάσεις. Αρκεί να θυμηθούμε τον λυκάνθρωπο, τον βοηθό του Δράκουλα, τον Ρωμίλο και τον Ρέμο. Η αφήγηση του Σμιθ, όμως, εξαλείφει το θηρίο που έχουμε πλάσει στην φαντασία μας και τον καθιστά ισότιμο στην βασική ανάγκη όλων για επιβίωση. Τοποθετώντας τον αναγνώστη στο μυαλό του αρπακτικού, μας αναγκάζει να αμφισβητήσουμε την ηθική μας ανωτερότητα: αντιμέτωποι με ένα παγωμένο τέλος, μπορεί εύκολα να μεταμορφωνόμασταν σε αδίστακτους φονιάδες.

Υπάρχουν στιγμές που ο λύκος παραπαίει: τα βόλια ενός κυνηγού τον τυφλώνουν και γίνεται υποχείριο στις διαθέσεις μίας πανούργας αλεπούς, την οποία δεν καταφέρνει να βρει την θέληση να σκοτώσει. Ο Σμιθ αποσπά απ' όλους μας τη συμπάθεια που συνήθως επιφυλάσσουμε για τα ομιλούντα ζώα στις ιστορίες του Ντίσνευ. Ο αναγνώστης συχνά αμφιταλαντεύεται μεταξύ μιας έντονης αποστροφής για το λύκο και της ολόψυχης επιθυμίας του να επιβιώσει.



Ένας μεγαλεπήβολος συνδυασμός νατουραλιστικής γραφής και φαντασίας... Ο Σμιθ κεντρίζει κάποιο νεύρο - υπάρχει ένα μικρό κομμάτι του λύκου σε όλους μας.

("Time Out", Λονδίνο)



"Ο Λύκος" στέκεται άνετα δίπλα στα βιβλία του Τζακ Λόντον, στο ράφι με τη λογοτεχνία με ήρωες ζώα για ενηλίκους. Αποτελεί ένα μακρύ εσωτερικό μονόλογο όπου παρακολουθούμε ένα λύκο στο κυνήγι και διαρκεί μία ημέρα και μία νύχτα της ζωής του. Το γράψιμο ιστορεί τις συνειδητές του σκέψεις, μεταφρασμένο - όπως συμπεραίνει κανείς - από την αυθεντική γλώσσα των λύκων. Το αποτέλεσμα είναι αρκούντος πειστικό· αν δεχθούμε την προϋπόθεση ότι κάποιος μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ενός λύκου που σκέφτεται με έπαρση για τον εαυτό του: Είμαι ο λύκος, αυτός που αφαιρεί τη ζωή: το αρπακτικό. Ορμάω με ανοιχτά μάτια και βλέπω την άγρια λάμψη του θανάτου στο βλέμμα της λείας μου. Δώστε σ' αυτό το κυρίαρχο (Α) αρσενικό ακόμα ένα Α για την ευφράδεια!"

(John Sutherland, "The Times")