Σκοτώνοντας τον θάνατο

«Έχει κι ο θάνατος την πλάκα του», θα μπορούσε να ήταν ένας άλλος τίτλος αυτού του βιβλίου, μιας και ο συγγραφέας –εγώ δηλαδή– το σκέφτηκα ως ένα διανοητικό και ψυχολογικό παιχνίδι, μια «άσκηση ζωής», μια ιστορία ενδοσκόπησης. Πιστεύω πως τα περισσότερα που γράφω τα έχετε ήδη σκεφτεί και διαπράξει φαντασιακά, με τη δική σας θυμοσοφία. Άλλωστε, πρόκειται για αληθινές ιστορίες, περασμένες από την «κρησάρα» της μυθοπλασίας. Στο κάτω κάτω, κάθε στιγμή η ζωή μας είναι γεμάτη από θάνατο. Και πολιτικά να μιλήσω, πώς ζούμε σήμερα αυτήν την επαχθή κρίση που μας έχει τσακίσει το ηθικό; Παίζοντας με τον θάνατο. Σε εκατό δόσεις πεθαίνουμε, σε εκατό δόσεις ζούμε. Στο τέλος, βέβαια, πάντα νικάει η ζωή…

Η φόρμα γραφής, σε πρώτο πρόσωπο, δεν αφορά μόνο στον παραληρηματικό τρόπο αφήγησης των ιστοριών αλλά και πως κάθε μία είναι εγκιβωτισμένη τελετουργικά σε μια άλλη ιστορία, που εκφράζεται κι αυτή με έναν μονόλογο-διάλογο του εκάστοτε ήρωά μου, που κι αυτός είναι εξ αρχής (αλλά και τελικώς) εγκιβωτισμένος μέσα σε μια άλλη παρενθετική αφήγηση–παιχνίδι με τη ζωή, κυνηγώντας τον θάνατο («H μεγαλύτερη ηδονή που μας προσφέρει η ζωή είναι ο θάνατος» είπε ένας μεγάλος φιλόσοφος, δεν θυμάμαι… Δεν συμφωνώ. Την ηδονή την απολαμβάνεις, στον θάνατο είσαι απών).

Διαβάζοντας, είμαι σίγουρος πως θα γελάσετε παίζοντας κι εσείς, όπως έπαιξα και διασκέδασα κι εγώ. Καλή αντάμωση… επί χάρτου. Όποτε θέλετε. Όποτε ευκαιρήσετε. Τώρα. Ξεκινήστε...