Οι ιεροπραξίες στην αρχαία Ελλάδα

Οι αρχαίοι Έλληνες, λαός ιδιαίτερα θεοσεβής, είχαν καθιερώσει στις πόλεις τους ένα πλούσιο εορτολόγιο που κάλυπτε όλες τις ημέρες του χρόνου.
Ξέχωρα όμως από τη δημόσια λατρεία με τους ναούς και τους βωμούς της, υπήρχε η οικιακή λατρεία. Κάθε σπίτι είχε δικό του βωμό.
Στα εορταστικά πλαίσια, αλλά και στις περιπτώσεις που η «χρεία κρουταλούσε την πόρτα τους», οι πρόγονοί μας έτρεχαν στους βωμούς -με πλούσια δώρα για τις θεότητες, είτε ανθήματα ήταν αυτά, είτε καρποί και λουλούδια, είτε σφάγια- για να προσευχηθούν και να εορτάσουν.
Εκεί, μπροστά στο βωμό, που για να πλησιάσει κανείς έπρεπε να είναι αγνός -καθαρό σώμα και καρδιά- δεν υπήρχε χώρος για αυτοσχεδιασμό. Για κάθε ναό, ανάλογα με την περίσταση, υπήρχε καθιερωμένο τελετουργικό. Οι τελετουργίες ήταν πολυώνυμες, όπως: γαμήλιες, νεκρικές, ορκοδοσίας, επικλήσεις, σπονδικές, εξιλεαστικές κ.ο.κ.
Σε τούτη τη μελέτη του ο συγγραφέας μας δίνει μια ανάγλυφη εικόνα της αρχαιοελληνικής λατρείας. Κι έχει τόση ζωντάνια κι αμεσότητα ο λόγος του, που ο αναγνώστης πιστεύει πως βιώνει ο ίδιος αυτή τη λατρεία.