Ο Deleuze και το θέατρο

Ρήξη με την αναπαράσταση
«Τρεις φορές ο στοχασμός του Ντελέζ στρέφεται ειδικά στις παραστατικές τέχνες: στην εισαγωγή στο Διαφορά και επανάληψη, σε ένα δοκίμιο που συνοδεύει ένα θεατρικό κείμενο του Ιταλού σκηνοθέτη Καρμέλο Μπένε («Un manifeste de moins», στο Superpositions), και σε ένα ακόμη που τίθεται ως επίμετρο σε μια σειρά σύντομων έργων του Σάμιουελ Μπέκετ(Ο εξαντλημένος). Οι έννοιες που προτείνονται, εδώ, από τον φιλόσοφο («κίνηση», «διαφορά», «επανάληψη», «σχέση», «ελαχιστοποίηση», «εναλλαγή», «γίγνεσθαι», «αποσύνδεση, «συμπερίληψη», «εξάντληση», «διάνοιξη») προκαλούν τον στοχασμό πάνω στο σύγχρονο θέατρο σε μια αναζωογονητική μετατόπιση: μας καλούν να το σκεφτούμε, με τρόπο πιο εφευρετικό και πέρα από στεγανούς διαχωρισμούς. Αντιστρόφως, η προσοχή μας πάνω στα τρία κείμενα αυτά επιτρέπει να εμβαθύνουμε στον διάλογο με τη ντελεζιανή σκέψη, καθώς και στη σημερινή μας κατανόηση αυτής της σκέψης, ξεκινώντας από μια συγκεκριμένη πρακτική, δηλαδή τη θεατρική.»