Ελπίδα για τον πλανήτη

Μπορεί η ελληνική φιλοσοφία και η ελληνική πατερική σκέψη να δώσει απάντηση στις σύγχρονες εναγώνιες αναζητήσεις για το μέλλον του πλανήτη και της δημιουργίας ευρύτερα; Η συγγραφέας, ερχόμενη από τον χώρο των θετικών επιστημών, συναντιέται δημιουργικά με τη φιλοσοφία και με τα πιο σύγχρονα θεολογικά ρεύματα σε παγκόσμια κλίμακα. Στη σκέψη της η χριστολογική περιχώρηση, άρρηκτα συνδεδεμένη με την τριαδολογία, όπως την κατανόησαν οι ανατολικοί πατέρες, συνιστά την έννοια κλειδί για μια διαφορετική αντιμετώπιση του "άλλου", που υπάρχει και πραγματώνεται κατεξοχήν σε μια αλληλοπεριχωρητική σχέση - πέρα από κάθε σύγχυση ταυτότητας ή κάθε έννοια δυιστικών διαχωρισμών.

*

Όσο χρόνο συνεχίζει να κυριαρχεί το κοσμικό πατριαρχικό δυαδικό σύστημα, η πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου θα παραμένει ελλιπής, με διάχυτες επιπτώσεις τόσο στις ανθρώπινες σχέσεις, όσο και στις σχέσεις ανθρώπου-κτίσεως. Απώτερη στόχευση της οικοθεολογίας είναι η αποδόμηση μιας ανθρωπότητας που συμπεριφέρεται ως το κυρίαρχο αρσενικό και αντιμετωπίζει τη φύση ως ένα υποτακτικό και συνεχώς υποτασσόμενο θηλυκό. Γιατί έτσι δεν μπορεί να υπάρξει καθολική κοινωνική δικαιοσύνη. Και δεν μπορεί να υπάρξει περιεκτική οικολογική δικαιοσύνη, όσο χρόνο η ανθρώπινη συμπεριφορά καθοδηγείται από μια πατριαρχική νοοτροπία, ίδιον της πτωτικής και όχι της εν Χριστώ αναγεννητικής πραγματικότητας. Υπ' αυτή την έννοια είναι σημαντική η συμβολή της εργασίας της κ. Σαχινίδου.

Πέτρος Βασιλειάδης,
Ομότ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ