Σπουδές και εκδόσεις βυζαντινής ιστορίας στην Ελλάδα και στον κόσμο

Το παρόν εκτενές δοκίμιο επισκόπησης/αποτίμησης εκδίδεται υπό τύπον ενδιάμεσης κλίμακος εν αναμονή του ετοιμαζόμενου βιβλίου του Αλέξιου Γ. Κ. Σαββίδη στα αγγλικά με τίτλο The development and expansion of Byzantine studies, το οποίο θα αποτελεί συνέχεια του προ εξαετίας δημοσιευμένου The beginnings and foundation of Byzantine studies: a survey with a bibliographical appendix (Ηρόδοτος, Αθήνα, 2018· δεύτερη έκδοση με διορθώσεις και προσθήκες, 2023, 267 σελίδες). Εναλλακτικός υπότιτλός του θα μπορούσε να είναι "Το μετέωρο βήμα των μελλοντικών βυζαντινολογικών ιστορικών σπουδών στην Ελλάδα" και επιπρόσθετα, με το συμπλήρωμα ενός υποτίτλου σε εισαγωγικά μιας καταληκτικής παραίνεσης προς τους νεότερους βυζαντινολόγους και άλλους μεσαιωνολόγους επιστήμονες στην Ελλάδα: "Σεβασμός προς τους παλαιότερους μαΐστορες!" Τα όσα θα διαβάσει ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου τεκμηριώνουν αρκούντως τις προθέσεις του συγγραφέα. Βασικός σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να απευθυνθεί προς τις νεότερες - τους νεότερους ομοτέχνους του βυζαντινολογικού κλάδου στην έρευνα και στην πανεπιστημιακή διδασκαλία, ώστε να γίνουν κοινωνοί κάποιων σκέψεων και προβληματισμών του συγγραφέα σχετικά με τη μεσαιωνολογία και στην Ελλάδα στα χρόνια που έρχονται, εν όψει κατακλυσμιαίων αλλαγών, ιδιαίτερα τεχνολογικής μορφής, που αλλάζουν -όχι πλέον σταδιακά, αλλά γοργά- νόρμες, πρακτικές και αξίες που στα περασμένα χρόνια θεωρούνταν δεδομένες. Για τη σχετική επιχειρηματολογία του, ο συγγραφέας έχει βασιστεί σε σταθερές παραδοσιακές αξίες, έννοιες και επικοινωνίες με σημαντικές προσωπικότητες, τις οποίες πιστεύει ότι βίωσε με συνέπεια στις τεσσεράμισι και πλέον δεκαετίες παρουσίας του στον χώρο (από τα τέλη της δεκαετίας του 1970). Και αυτό, γιατί ποτέ καμία μηχανή δεν πρόκειται να αντικαταστήσει την εργασία του συστηματικού ερευνητή, που δουλεύοντας σαν τον "ψηφοθέτη", συλλέγει το υλικό του και στη συνέχεια "συνθέτει", χωρίς απλώς να αρκείται σε "προεπιλογή" υλικού από το αχανές διαδίκτυο, το οποίο θα έπρεπε ο ίδιος να τιθασεύει και να προσαρμόζει στις ερευνητικές ανάγκες του, αντί να παίρνει το "τέμπο" της δουλειάς του από τις μηχανές.