Η μικρή πολιτεία μιας ζωής

Μέσα μου ολοζώντανα, υπαρκτά, ξεχωριστά – πέρα από τόπο και χρόνο – στέκονται τα «σπίτια».

Τα σπίτια που μεγάλωσα, σαν το σπίτι της γιαγιάς και του πατέρα, ένα σπίτι στην εξοχή και κάποια άλλα που σκέπασαν για λίγο τον παιδικό μου κόσμο. Ύστερα είναι και εκείνα που σ΄ αυτά έζησα αργότερα σαν ενήλικας.

Είναι και κάποια σπίτια που ανήκουν σε άλλους κι έχουνε γίνει δικά μου γιατί εκεί άφησα τη σκιά μου. Όλων όμως των σπιτιών η ανάσα μένει μέσα μου και το κάθε σπίτι κρατά την ξεχωριστή θέση του κι ολοζώντανη την ύπαρξή του, έτσι που να το φέρνω στο νου αμέτρητες φορές.

Αυτά τα σπίτια τα βάζω στη σειρά, σαν τους κύβους από τα παιδικά παιχνίδια και χτίζω τη μικρή πολιτεία μιας ζωής.