Ο λόφος

Ο αρχιτέκτονας Πέτρος Ιωάννου νοικιάζει ένα ωραίο σπίτι, στην προσπάθειά του ν' απαλύνει όσο γίνεται η θλίψη της οκτάχρονης κόρης του, που πρόσφατα έχασε την αγαπημένη της μητέρα σε τροχαίο δυστύχημα. Απέναντι από το μπαλκόνι του παιδικού δωματίου υπάρχει ένας χαμηλός λόφος, ασήμαντος, με δύο αμφίβολα δεντράκια στις άκρες του. Η ευαισθησία του μικρού κοριτσιού αρχίζει μια μυστική επικοινωνία με την «ψυχή» του λόφου, που αναπτύσσεται γρήγορα και καταλήγει σε σχέση φιλίας. Ο πατέρας της μικρής παρακολουθεί με προσοχή και διακριτικότητα το περίεργο αυτό γεγονός. Στην αρχή το αποδίδει στις συνηθισμένες φαντασιώσεις της παιδικής ηλικίας. Όταν όμως αυτές συνεχίζονται, προσπαθεί να λύσει το «μυστήριο» και ανακαλύπτει μια περίπλοκη κατάσταση, που θα τους εμπλέξει όλους σε μια τρομερή περιπέτεια.





Αν κάτι μένει απείραχτο πίσω από τους πολλαπλούς αόρατους κόσμους του Τάσου Ρούσσου, τούτο δεν είναι άλλο από το Κακό και τις άπειρες επινοήσεις και μεταμορφώσεις του. Το Κακό είναι για το συγγραφέα το ρολόι της ανθρώπινης ύπαρξης: αυτό επιμερίζει το χρόνο της, αυτό καθορίζει όλους τους ρυθμούς και τις εναλλαγές της. Το Κακό στο Λόφο δεν κατορθώνει να επιβάλει το νόμο του, αλλά και δεν αποσύρεται από τη σκηνή: στέκει εκεί, φανερά ή κρυφά, ώς το τέλος, και μας προειδοποιεί ότι δεν θα πάψει ποτέ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να εμφανίζεται. Το βιβλίο παρουσιάζει ορισμένα προβλήματα ως προς την ακολουθία των αφηγηματικών γεγονότων και ως προς τους διαλόγους του, αλλά προσπαθεί όσο μπορεί να μην πέφτει σε στερεότυπα, ενώ δεν του λείπουν και κάποιες πρωτότυπες ιδέες, με ορατά πρακτικά αποτελέσματα. Ο Ρούσσος καταφέρνει επίσης να δημιουργήσει σε αρκετά σημεία σασπένς και να ερεθίσει γόνιμα την περιέργεια του αναγνώστη του, που αναντιρρήτως θα χρειαστεί να πάει μέχρι το τέλος για να την ικανοποιήσει.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/12/2001