Ινδιάνικος χειμώνας

Στα τέλη της δεκαετίας του '90, και αφού το κυνήγι της γκρίζας φάλαινας επιτράπηκε, ορισμένα μέλη των Ινδιάνων Μάκα διεκδίκησαν και κέρδισαν το δικαίωμα να αναβιώσουν την παραδοσιακή δραστηριότητα της φυλής τους. Με αφορμή τα πραγματικά αυτά στοιχεία, ο Φρεντερίκ Ρου γράφει ένα σύγχρονο γουέστερν της θάλασσας, μια βίαιη και μελαγχολική ιστορία για την απόπειρα μιας ξεχασμένης φυλής να ξαναβρεί τις ρίζες της, σε μια άνιση μάχη με τις οικολογικές οργανώσεις, τη συντηρητική άρχουσα τάξη και την υποκρισία των λευκών.
Μεταξύ οικολογίας και λόγου περί σεβασμού των πολιτιστικών μειονοτήτων, ο συγγραφέας βραχυκυκλώνει την "πολιτική ορθότητα" και, μέσα από την ωμή περιγραφή των αντιηρώων του, μιλά για το κυνήγι της ουτοπίας στον 21ο αιώνα.

Οι Μάκα, μια φυλή Ινδιάνων ξεχασμένη από όλους, ζουν στριμωγμένοι σ' ένα κομμάτι γης ανάμεσα στον Ειρηνικό Ωκεανό και τα δάση, στα βορειοδυτικά των Ηνωμένων Πολιτειών, παλεύοντας με τη φτώχεια, τον αλκοολισμό και την εγκληματικότητα. Αν έκαναν ένα βήμα πίσω, θα τους κατάπινε ο ωκεανός, όπως απειλεί να τους καταπιεί και η ιστορία, αφήνοντας στη θέση τους μόνο ένα γραφικό ίχνος στα εθνογραφικά μουσεία. Έξι από τα μέλη τής φυλής, όμως, αποφασίζουν να υπάρξουν ξανά, να δηλώσουν την ταυτότητα και την κληρονομιά τους, προκαλώντας την Αμερική των λευκών. Ξαναρχίζουν αυτό που κατεξοχήν υπήρξε το σημείο αναφοράς της φυλής τους: το κυνήγι της φάλαινας, που οι πρόγονοί τους το είχαν εγκαταλείψει μισόν αιώνα πριν. Απαγορευμένες
λέξεις για τις οικολογικές οργανώσεις, αλλά και για την τοπική συντηρητική κοινωνία, ειδικά όταν το εγχείρημα το αναλαμβάνει μια παρέα απόκληρων Ινδιάνων.
Το έργο Ινδιάνικος χειμώνας απέσπασε το βραβείο