Η αναμέτρηση

Η «17 Νοέμβρη» έζησε και πέθανε μπροστά στα μάτια μας. Η αναμέτρησή της με τη δημοκρατία διήρκεσε σχεδόν τρεις δεκαετίες. Στο διάστημα αυτό, μια τρομοκρατική οργάνωση δρούσε ανεμπόδιστα, ανέγγιχτη, απρόσβλητη. Γιατί;
Η ίδια η αναμέτρηση φαντάζει ανεξήγητη αν δεν απαντηθεί αυτό το βασικό ερώτημα. Το μεγάλο μυστικό της «17 Νοέμβρη» δεν ήταν η δημιουργία της, ούτε ο θανατός της. Ήταν η ίδια η ζωή της.
Έσβησε, άραγε, ως εκκρεμότητα περίπου νομοτελειακά, επειδή ήταν η τελευταία ανορθογραφία που μας είχε κληροδοτήσει η Μεταπολίτευση; Ή μήπως τη σκότωσε ο καθαρός αέρας μιας κοινωνίας που γίνεται όλο και πιο ανοιχτή, όλο και πιο σύγχρονη; Ήταν ο επίλογος της Μεταπολίτευσης ή η οπισθοφυλακή του αναχρονισμού;
Γιατί, όμως, κράτησε τόσο πολύ; Γιατί η ελληνική κοινωνία την ανέχτηκε τόσα χρόνια; Ποιες ανομολόγητες συνενοχές εξύφαναν μια περίεργη ασυλία; Θα είχε υπάρξει οργάνωση «17 Νοέμβρη» χωρίς μια «κοινωνία της 17 Νοέμβρη»;
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα οι απαντήσεις δεν είναι απλές. Σε μια χώρα, όμως, όπου πραγματοποιήθηκε διαδήλωση υπέρ των δολοφόνων με συνθήματα εναντίον των δολοφονημένων, είναι απαραίτητες. Διότι μόνο η ωμή αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, θα λύσει δια παντός τη μεγάλη εκκρεμότητα απέναντι στο αίμα που όλοι κουβαλήσαμε ή κουβαλάμε στη συνείδησή μας.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου