Όταν έτρωγα κεράσια με τον Χίτλερ

Η ζωή στην επαρχία μοιράζεται μεταξύ πλήξης και δίψας για ζωή. Η Μίμι και ο Όλιβερ ζουν σε μια μικρή πόλη δίπλα στον ποταμό Χάβελ. Είναι δύο παιδιά από την ίδια γειτονιά που τους αρέσει να πηγαίνουν μαζί για ψάρεμα και να παίζουν ποδόσφαιρο. Στο σχολείο δίνουν τον όρκο των νεαρών πιονιέρων και στις οικογενειακές γιορτές μεθούν τρώγοντας κρυφά τα κεράσια από το σναπς των γονιών τους. Μαζί με την πτώση του Τείχους καταρρέει και η φιλία τους. Η Μίμι αισθάνεται σαν τον τελευταίο πιονιέρο - έναν Ταμερλάνο χωρίς στρατό. Ο Όλιβερ, με το προσωνύμιο Χίτλερ, γίνεται ένας από τους αρχηγούς των συμμοριών που παίρνουν υπό τον έλεγχό τους τις πλατείες και τους δρόμους της μικρής πόλης. Και η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς...
Στο πρώτο της μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη του Βρανδεμβούργου, η Μάνια Πρέκελς μιλάει για την εξαφάνιση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, για την επανεμφάνιση των φαντασμάτων του παρελθόντος, για τη φιλία και την οργή.

"Ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο".
-Erhard Schutz / Das Magazin

"Η Μάνια Πρέκελς αποτυπώνει τη συγκλονιστική σκληρότητα με γλωσσική οξύτητα. Στις σύντομες προτάσεις της, ούτε περισσεύει ούτε λείπει κάποια λέξη".
-Clemens Hoffmann / SWR2

"Είναι μια ιστορία για το πώς οδηγήθηκαν όλα στην τρέλα. Για το πώς δεν μπορούσες, αλλά και δεν έπρεπε, να πιστεύεις πλέον σε κάτι. Για το πώς θα μπορούσες να γίνεις τα πάντα ή τίποτα. Για το ότι χάθηκαν πολλά, και κάποιες φορές τα πάντα".
-Claudia Krieg / Analyse & Kritik

Εξώφυλλο/εικαστικό: Τσόρου, Βάσω