Κρινάκια της άμμου - τα έμμετρα

«Θέλησα να παραστήσω με λυρισμό και ευαισθησία, με μέτρο και ρυθμό, τις συναισθηματικές πτυχές των αναφορών μου, για τα συναπαντήματα του χθες, του σήμερα και του αύριο, σε τούτο το ανεξήγητο οδοιπορικό της ζωής.
Και ακόμη να αποδώσω λιτά τις εξιστορήσεις μου, ώστε να μεταφέρω καταληπτά στον αναγνώστη τα γραφόμενα μου, με το χαρακτηριστικό τίτλο τα πάλαι ποτέ «ΚΡΙΝΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ» δομημένα στις ενότητες:


Α) ΡΕΘΕΜΝΙΑΝΑ ΦΕΓΓΑΡΟΓΝΕΜΑΤΑ : Ένα νοσταλγικό οδοιπορικό του λογισμού, σε βιώματα, καταστάσεις και γεγονότα του χθες, στο γενέθλιο τόπο και τους ανθρώπους του. Παιχνιδίσματα δηλαδή του νου, σε ώρες περισυλλογής, με φόντο νερένια φεγγαροκαθρεφτίσματα ! Στο βενετσιάνικο Ρεθεμνιανό λιμανάκι, το παλιό.
Μ’ ένα ολόγεμο φεγγάρι, κατακόκκινο σαν αίμα, να αναδύεται απ’ της Σκαλέτας τη μεριά.

Β) ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ : Το απίθανο μεθύσι του συναισθήματος, μέσα στο όνειρο και τη φαντασία του χθες.

Γ) ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ : Τις εμπειρίες και τα βιώματα από τον κοινωνικό σου περίγυρο. Και ακόμα τη γνωριμία και τη σύνδεση σου με την πραγματικότητα της κοινωνίας και τους ανθρώπους της.

Δ) ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ : Το ομφάλιο δέσιμο με τη φυλή, τη σειρά, τις ρίζες σου και την ιστορία. Τα Όσια και Ιερά! Που σου κατευθύνουν τα πιστεύω και τα ιδανικά σου. Την αντίληψη σου! Τα θησαυρίσματα δηλαδή εκείνα που διαμορφώνουν και συγκροτούν την προσωπικότητα σου και χαράσσουν τις αρχές σου.

Ε) ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΡΙΜΕΣ: Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα κρητικής αστικής γραφής τραγουδιών και μαντινάδας, όπως ακριβώς εκφράζονταν, με τη φιλοσοφία τους και με το δικό τους ποιητικό λόγο, στο γενέθλιο μου τόπο τη Ρεθεμνιώτικη Πολιτεία.

ΣΤ) ΤΑ ΑΝΑΓΥΡΙΣΤΙΚΑ (Αλληγορική Σάτιρα) : Η σατιρική και πολλές φορές αλληγορική ή και παραβολική αντίληψη, στα στραβά και τα ανάποδα, τα παράδοξα δηλαδή που διαρκώς συναντάμε στους καιρούς μας. Όπως τα είδα, με διάθεση πνεύματος και χιούμορ και όπως προσπάθησα να τα παραστήσω από την πλευρά του ξεχωριστού, προκειμένου να τα καταδείξω, ακόμη και με δηκτικότητα, χωρίς όμως να ξεφύγω από τις αρχές της κοσμιότητας».

Δημήτρης Ποθουλάκης

***********

"Το καφενείο Η ΕΛΛΑΣ"

Κάνουν μέσα στον καφενέ ό, τι θα τους καπνίσει,
τσεπώνουν όλο τον παρά, που ‘χει ο καφές κερδίσει.

Νέες περικοπές μισθών, μα και ανατιμήσεις
κάνουν, και σε εξέλιξη βρίσκονται οι απολύσεις!

Ο κόσμος έχει τρελαθεί, ο κόσμος τάχει χάσει,
πελάτες και προσωπικό, λευκή κάνουνε στάση.

Επικρατεί το αλαλούμ στου καφενέ τις θύρες,
κάνει ο καφενές κοιλιά κάπου ενενήντα μοίρες.

Στον καφενέ αναβρασμός έπεσε συν τοις άλλοις
και φασαρίες ξέσπασαν με ρόπαλα υπό μάλης.

Πελάτες και προσωπικό έχουν πιαστεί στα χέρια,
με μπράβους και με φουσκωτούς, και βγήκαν τα μαχαίρια.

Στις σάλες μες τον καφενέ μπήκε η αστυνομία
και κάνει χρήση χημικών να φέρει … ηρεμία.

Αυτή ‘ναι η κατάσταση και οι καρδιές ματώνουν,
πελάτες και προσωπικό του καφενέ αραιώνουν.

Κάνουν πορείες στη βουλή και συνδρομή ζητούνε,
να σταματήσει το κακό κι άσπρη μέρα να δούνε.

Το καφενείο «η ΕΛΛΑΣ» πήρε την κάτω βόλτα,
δεν το κρατούν του κάπελα τα χέρια, όπως πρώτα!

Το καφενείο «Η ΕΛΛΑΣ», που άλλο δεν είχε ταίρι,
παίρνει σκληρές διαταγές, τώρα απ’ άλλο χέρι.

Μάλιστα αποφάσισαν τα νέα … βασιλίκια,
να εκποιήσουν τον καφέ για λιγοστά καπίκια!


Στο εργατικό προσωπικό, κουζίνας και πλατείας,
φορτώσανε του καφενέ χρέη και αμαρτίας.

Κι έχω κακή διαίσθηση, θα σας το πω με πόνο,
μυρίζομαι και έξωση, στον έρμο κληρονόμο!

Και όπως αποδείχτηκε, στο τέλος είχα δίκιο,
τον κληρονόμο εν ψυχρώ κόλλησαν εις τον τοίχο!

Σένα στενό μαρκάρισμα του πήρανε την μπάλα
και έμεινε ο κάπελας από καφέ μπουκάλα!

Με έξυπνο ξεγέλασμα του φάγανε τη θέση,
με μια κλωτσιά στα πισινά βγήκε από τη μέση!

Τώρα άλλος στον καφενέ κάνει πλέον κουμάντο,
μεθοδικός και μουλωχτός πρωτοστατεί στον πάγκο!

Είναι κι αυτός ο κάπελας υπάκουο τσιράκι
των πιστωτών και τους μετρά όλο το παραδάκι!

Μαζί του πήρε για βοηθούς πολλά παλιά γκαρσόνια,
άθλιους υποτακτικούς των πιστωτών πιόνια!

Και είναι πλέον γεγονός που προκαλεί ανία,
το καφενείο λειτουργεί υπό κηδεμονία!

Σ’ αυτό το κλίμα το λοιπόν, κάποιος γνωστός του χώρου,
αμφισβητεί μνημόνια, χαράτσια άνευ όρου!

Δεν δέχεται περικοπές μισθών, μα και κρατήσεις,
σε βάρος του προσωπικού, ούτε και απολύσεις.

Τον καφενέ διεκδικεί με πάθος και μεράκι,
με ατράνταχτο επιχείρημα, πως είναι από τζάκι!

Υπόσχεται περίτρανα τον καφενέ σαν πάρει,
με μέτρα ισοδύναμα το χρέος να ρεφάρει!

Με αυτό το πνεύμα χτύπησε ο πονηρός σαν Βρούτος
και το τιμόνι του καφέ πήρε ο τύπος τούτος.

Σαν έκατσε όμως πλοηγός, στου κάπελα τον πάγκο,
τις υποσχέσεις ξέχασε, γι αρχές δεν δίνει φράγκο!

Για μέτρα ισοδύναμα, βάζει νέο χαράτσι
δυσβάστακτο κι επώδυνο στις πλάτες του κοσμάκη !

Ο κόσμος έχει τρελαθεί, ο κόσμος τάχει χάσει,
ο τύπος είναι αχαμνός, κι αυτός καλό κουμάσι!

Θαμώνες και προσωπικό παίρνουν αμέσως θέσεις,
του κάπελα αμφισβητούν ευθέως τις προθέσεις!

Θέλουν το συντομότερο τον καφενέ ν’ αφήσει,
γιατί όπως πάει σύντομα σίγουρα θα τον κλείσει!

Και όπως τον βλέπω στον καφέ. φοβάμαι, δεν το κρύβω,
θα κατεβάσει τα ρολά και μάλιστα σε λίγο!

Και σκέπτομαι η καψερή εγώ τι θα απογίνω,
φοβάμαι σας το ομολογώ πως άνεργη θα μείνω.

Τι θα γενούν του καφενέ οι μεγαλοπελάτες,
ποιος θα τους κάνει πίστωση και θα τους … βάζει πλάτες;

Τι θα γενούν οι κάπελες, οι σεφ, τ’ άλλα γκαρσόνια,
η ανεργία φίλοι μου, μαστίζει αυτά τα χρόνια!

(από τη σελ. 199)