Ένα όνειρο ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

Ο Νινί, ο Μίλιο, ο Ελίτζιο, ο Γιάκου, οι πιο μικροί, πήγαν και κάθισαν στις βελουδένιες πολυθρόνες.
Έπειτα ικανοποιημένοι μπήκαν στις αποθήκες και δώσ’ του κρασί και λουκάνικα. Και άλλοι κουβάλησαν έξω σακιά ολόκληρα με ζάχαρι κι αλεύρι να τα πάνε στις γριές μανάδες τους και να τους ευλογήσουν.
Αλλά να όμως που πάνω στο καλύτερο έφτασαν από το Πορντενόνε τα τμήματα της αστυνομίας με τα θωρακισμένα. Έτσι οι νέοι μέσα στη βίλα από πολιορκητές έγιναν πολιορκούμενοι. Κανείς όμως εκείνη τη μέρα δε μπορούσε να τα βάλει με τη λαϊκή δύναμη.Όταν το θωρακισμένο έριξε κάτω τον τοίχο και μπήκε στην αυλή με τους αστυνομικούς πάνω του οπλισμένους, να που πρώτη μια γυναίκα, ύστερα μια δεύτερη, ύστερα μια Τρίτη κι ύστερα εκατό πήγαν και ξάπλωσαν χάμω, στις λάσπες, κάτω από τη βροχή που έπεφτε πυκνή. Κι έμειναν εκεί ξαπλωμένες και ποιος μπορούσε να τις κουνήσει πια; Φωνάζοντας στους αστυνομικούς: «περάστε, περάστε, αν έχετε το κουράγιο, γιοί σκύλων!»
Έτσι οι ασυνομικοί, σιγά σιγά, αναγκάστηκαν να πάνε από κει που’ρθαν και κατά το βραδάκι έφτασε και το τηλεφώνημα του διαχειριστή των Σπιλιμπέργκων που δεχόταν τους όρους των διαδηλωτών…