Η πένα μου δεν σπάει, τα σύνορα είναι που θα σπάσουν

Όταν η πρόσβαση σε μαρτυρίες από τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών γίνεται όλο και πιο δυσχερής, η Παρβάνα Αμίρι, προσφύγισσα από το Αφγανιστάν, γίνεται η φωνή των φυλακισμένων του στρατοπέδου της Μόριας. Αλλάζοντας ταυτότητες (ηλικίες, φύλα, εθνότητες) αποδεικνύεται η πλέον αρμόδια ανταποκρίτρια των φρικαλεοτήτων που διαπράττονται σ’ αυτή και κάθε αντίστοιχη φυλακή. Η Παρβάνα ως η αδιαμεσολάβητη φωνή των φυλακισμένων μεταναστών καταγγέλλει τη βία, την ανισότητα, την ανελευθερία και τον ρατσισμό και επιτίθεται στη Δύση και τους θεσμούς της. Τα γράμματά της συνιστούν θαρραλέα, οργίλα και, φυσικά, συγκινητικά κείμενα-ντοκουμέντα για τη μεγαλύτερη θηριωδία των τελευταίων δεκαετιών.