Απόστολος Μούδος

... Ένα αίνιγμα που 'θελα σαν εγκεφαλικό παιχνίδι να το λύσω, να ικανοποιήσω μια ιδιότυπη εσωτερική πείνα, που μ' οδήγησε αργότερα στην αποκάλυψη κορυφαίων μυστικών του, που όπως κατάληξα καθόρισαν τον όλο χαρακτήρα της ζωής του. Δεν μπορούσα να υποψιαστώ τότε πως κι εμένα τα μυστικά θα μ' άλλαζαν οριστικά, κατακαίγοντας τα τρυφερά ακόμα φύτρα της καθημερινής ανθρώπινης συμπεριφοράς, αποδεχόμενος άλλο κώδικα συμπεριφοράς, το δικό του.

Τον γνώρισα στα πενήντα του. Παντρεμένος με την Ευτυχία, μια αινιγματική γυναίκα όλο μυστικά και σιωπές. Στα μάτια της έπαιζαν πράσινα και καφετιά κλαδιά π' ανάλογα με την περίσταση φωτίζονταν ή σκοτείνιαζαν, αναταραγμένα από συναισθήματα έντονα μα δυσκολερμήνευτα. Χρόνια πολλά μετά θ' αφήσουν το κυνηγητό τους με την ηλιοφάνεια της αλήθειας, που θα βγει με ποταμούς δακρύων αποβράζοντας τα μυστικά της που τα 'κρυβε πετρωμένα στη καρδιά της. Ήταν μεγαλύτερή του κι έσερνε μαζί της και τρία ανήλικα παιδιά, που ο Μούδος -έτσι τον έλεγαν- ανάθρεψε, μεγάλωσε και αποκατάστησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου